Waarom hebben we gekozen voor de titel ‘Oase’?
Onder de inhoudsopgave van het eerste nummer schreven we hierover:
“Volgens het woordenboek is een oase “een van water voorziene, vruchtbare plaats in de woestijn”. Letterlijk genomen zijn veel heem- en vooral natuurtuinen dus het tegenovergestelde van een oase. Het gaat de meesten van ons er immers om, in een met veel kunst- en vliegwerk extreem vruchtbaar gemaakte omgeving een plek te scheppen waar de natuur een kans krijgt. Voor dát doel maken wij de bodem juist zo schraal, zo onvruchtbaar mogelijk. Maar toch vinden wij het niet vreemd als verraste bezoekers uitroepen: “Het lijkt hier wel een oase!” Want in de figuurlijke betekenis die de ‘Van Dale’ aan het begrip oase geeft, is er sprake van “Een mooi plekje te midden van een minder aangename omgeving”. Natuurlijk zijn we blij wanneer anderen zo op ‘onze’ tuin reageren; en eerlijk gezegd ervaren wij de tuin waarin we werken ook vaak als zo’n oase. Een plek waar je nog een beetje je zelf kunt zijn, waar je in een goede bui komt van de bloei van een verloren gewaand plantje, van de eerste atalanta’s, terug van een lange tocht uit het zuiden, van de vogels, de kikkers en de wind, die je in je werk muzikaal begeleiden. Soms voel je dan een sterke behoefte deze positieve natuurbelevenissen, die in een heem- of natuurtuin niet zeldzaam zijn, met anderen te delen. Daarom dus déze Oase.
De suggestie kwam overigens uit Eindhoven: Wim Niemantsverdriet, die samen met ons de eerste redactie vormde, had het ‘probleem’van de titel aan zijn collega’s bij Heempark Frater Simon Deltour, voorgelegd. Naast te voor de hand liggende titels als ‘Mens en natuurtuin’ e.d. brachten zij ook in een brainstorm ‘Paradijs’ en Oase in. Daarvan beviel Oase ons het beste. Een vleugje exotisch en weelderigs als tegenhanger voor al het inheemse en wilde, waar we over wilden (laten) schrijven.