Dankzij familie – Willy´s jongste zus Kirsten en haar familie – en collegiaal-vriendschappelijke contacten met onze Zwitserse groene schoolpleinen- en natuurspeelcollega’s Alex Oberholzer en Lore Lässer, bezochten we sinds de late jaren ’80 van de vorige eeuw relatief regelmatig het zo keurige, vrijgevochten landje in de kern-Alpen.
Zwarte Woud / Zwitserland (Alex en Lore), voorjaar 1989; Gärten für Kinder;
- Kirsten en Peter bezoeken, o.a. 1997 (foto’s); 2001 (foto’s rode fotoboek), op doorreis naar Rome (februari 2013), vanuit Dijon (oktober 2015), Pasen 2019, oktober 2020, oktober 2022
House warming
22 – 25 februari 2013:
Op reis naar Rome – waar Willy zijn 60e verjaardag wenste te vieren – bezochten we ook nog een lang weekeind Kirsten en haar familie. Zij allen wilden ons graag en met gepaste trots hun fraaie nieuwe huis in St. Livres, in de Zwitserse Jura, niet ver van het Meer van Genève, laten zien en beleven. En ook hun bureau in St. Sulpice direct aan het meer.
Na een rustige aanloop vanaf Texel, 8.40 uur, met een bus, de veerboot, nog een bus, en een relatief langzame trein naar Amsterdam, stapten we hier achtereenvolgens in snelle treinen naar Brussel, Parijs en Lausanne waar we al om 19.47 uur arriveerden. En vandaar kostte het weinig tijd voor we om 20.15 uur in Morges binnenreden waar, verrassing, Peter en Anouk op ons stonden te wachten. Kirsten was met te veel vertraging uit Brussel vertrokken en kon dus niet samen met ons in Lausanne binnenkomen. Met z´n vieren dus naar St. Livres. Even rondkijken in het ruime, moderne en nieuwe huis met een flinke voor- en nog grotere achtertuin gelegen tegen weiland en bosrand aan. “B & B Boszicht met eigen douche” vanuit de ruime gastenkamer waar we snel onze spulletjes neer zetten. Terwijl Peter voor een tweede keer de toer naar Morges moest rijden om ook Kirsten van het station op te halen, lieten de kinderen Anouk en Yannis ons enthousiast hun kamers op de bovenverdieping en de rest van het huis zien. Weerzien met Kirsten al voor de bezichtiging helemaal rond was! Ondanks hun moeheid zorgden Peter en Kirsten toch nog gauw voor een snelle spaghetti-maaltijd en dat de kinderen naar bed gingen. Afrondend praatten we daarna nog enigszins bij en vonden ze ook nog tijd om naar onze zeer welgemeende complimenten te luisteren. Arme Peter en Kirsten, een lange werk- en reisdag en dan nog familie over de vloer. Het werd toch nog 0.15 uur voor we in bed lagen.
23 februari: Uitslapen en een heerlijk loom zaterdagontbijt. Voor de lunch met wafels wel nog een wandelingetje door het aardige dorp en de nabije wijnbergen met fraaie vergezichten richting het Meer van Genève en de hoogste Alpentoppen. Koud was het! En natuurlijk moesten wij ook allen telefonisch Willy’s oudste zus met haar 61e verjaardag feliciteren. Er hingen ook al gauw de heerlijke geuren van een zeer lekker Indiaas lamsgericht in huis. De mannen bezochten vervolgens een zaalvoetbaltoernooi in Morges om Yannis op passende wijze aan te moedigen… Willy herinnerde het vooral aan zijn eigen handbaljeugd. Thuis in St. Livres was er tijd voor een relaxte dag met foto’s en filmpjes kijken, lezen, spelletjes, koken, eten… Een fijne dag en famille!
24 februari: Voortzetting met een heel rustige zondagmorgen in familiaire kring. Kirsten, Anouk en Willy bereidden en bakten een appeltaart resp. een hazelnootkrans ’ter verhoging van de feestsfeer’. We praatten een beetje over Europese subsidies, speelden met de kinderen, voor we tussen 14 – 16 uur tijdens een mooie familiewandeling de wijdere omgeving verkenden: door de heuvels, wijnbergen, langs een wilde rivier naar het nabije stadje Aubonne en vandaar weer terug naar huis. Marianne bleef in huis, blij dat zij een 12-tal belangrijke mails nog bij heeft kunnen werken…
25 februari: Een (school- en werk)dag waar we tot ’s middags om 14 uur achtereenvolgens van iedereen afscheid konden nemen: eerst, al om 7.40 uur, van Peter en de beide kinderen, ontroerende momenten. Dan rustig met z’n drieën ontbeten, en met (nog een) koffie tijd om even in alle rust met Kirsten te praten. Samen gingen we dan nog voor de middag naar hun werkplek in St. Sulpice aan het Meer van Genève, waar Kirsten, Peter en drie medewerkers over een riante kantoorruimte beschikken. Even in de ruimtes kijken en dan nog een korte wandeling naar het zeer rustige, winterse meer. Nog even met Peter op het kantoor een kleine lunch, nog eens afscheid nemen en dan bracht Kirsten ons nog gauw naar Lausanne CS waar zij ons stipt om 14.18 uur in de TGV naar Milaan kon uitzwaaien.