Toen we in november 1996 – 3,5 jaar na onze verhuizing naar Beuningen – konden verhuizen naar een nieuwe woon-/werkruimte in het voormalige klooster, kregen we op de begane grond een ruimte ter beschikking die we in wilden gaan richten als Oase Informatiewinkel. Het was een mooie, hoge ruimte waar een vide in was gebouwd. In het verleden was deze ruimte de eerste klas van de lagere school, waar les werd gegeven door de nonnen (Zusters van Liefde) die toen in het klooster woonden. Voordat we ook maar iets hadden ingericht en we voorzichtig nadachten over hoe we het aan zouden gaan pakken, kwam onze medebewoner, vriend en kunstenaar Henk Hage langs met een groot aquarel dat hij gemaakt had en dat hij ons wilde schenken om op te hangen in de nieuwe informatiewinkel. Wij waren daar zeer blij mee en wilden in eerste instantie wachten met ophangen tot na de verdere inrichting, maar Henk drong er op aan dat we eerst het schilderij op zouden hangen en daarna pas verder na zouden denken over de inrichting. We vonden dat spannend, maar hebben toen toch besloten eerst samen een plek te zoeken voor het schilderij in deze verder nog kale ruimte. Achteraf zijn we daar alleen maar blij mee geweest: ‘Steenbeek’ hielp ons om de informatiewinkel op een originele, bij Oase en ons passende manier in te richten.
Toen enkele jaren later het lemen paviljoen in de Oasetuin zijn voltooiing naderde, vertelde Henk ons dat hij de steentjes die hij in het aquarel na had geschilderd nog steeds bewaard had en dat hij graag met deze steentjes in het paviljoen een mozaïek wilde maken, met het aquarel als voorbeeld. We vonden dat een prachtig idee: hiermee verbonden we ons Oase binnen- en buitenwerk.
Na onze verhuizing naar Texel in februari 2009 konden we het mozaïek natuurlijk niet meenemen, maar het aquarel wel. Ook op Texel heeft het een prominente plek gekregen en hebben we ons steeds laten inspireren door de vormen en kleuren en alles wat we met dit schilderij verbinden. Het is beslist geen toeval dat we deze website ook Steenbeek hebben genoemd!
Lees verder
De ‘steentjes’ van de Steenbeek zijn in feite scherfjes van o.a. keuken- en badkamertegeltjes. Henk vond ze te midden van het gebroken puin dat we hadden laten storten in de vorm van een pad dat de tuin in wording toegankelijk moest maken. Het pad zorgde ervoor dat we een indruk van de nieuwe tuin konden krijgen zonder dat je thuis kwam met kilo’s rivierklei onder je schoenen. Terwijl wij zelf het pad op en neer liepen om een beter beeld te krijgen van de mogelijkheden van het nog maagdelijke terrein en van de werkzaamheden die nodig zouden zijn om er iets moois van te maken, zagen we vanuit ons raam dat Henk juist vooral naar beneden keek. We vroegen ons af wat hij nu zo interessant kon vinden aan een puinpad. We zagen ook dat hij zich soms bukte en een stukje oppakte. Pas toen we het aquarel voor het eerst zagen, viel bij ons het kwartje!
Henk ondertussen, had de door hem verzamelde scherfjes mooi op kleur en vorm gesorteerd op zijn werkblad gelegd en maakte daar een aquarel van. Eerst een schets en daarna een definitief schilderij.
De schets gaf hij bij de officiële opening cadeau aan Sjap Holst, de architect van het paviljoen. En het schilderij hadden wij dus al eerder gekregen bij de verhuizing naar de informatiewinkel.
Over hoe hij het veranderingsproces van de tuin ervaren heeft en het ontstaansproces van ‘Steenbeek’ schreef Henk op ons verzoek een artikel voor Oase: “Hoe steenbeek ons toeviel”.
Ook op de website van Stichting Oase gebruikten we het beeld van de Steenbeek, omdat dit schilderij voor ons zo treffend verbeeldde hoe Stichting Oase in beweging wilde blijven:
“De scherven van aardewerk, die Henk Hage vond in het gebroken puin van het hoofdpad van de Oasetuin, vormen een samenhangende stroom van losse, vrije en onafhankelijke elementen in kleurrijk verband. Zo proberen wij steeds maar weer de schoonheid van juweeltjes van tuinen, parken, en vooral ook de bijbehorende mensen binnen Oase zichtbaar te maken.
Het schilderij hangt sinds 7 februari 1997 in de “nabijheid van het Oasewerk”, eerst in de informatiewinkel in Beuningen, nu in Den Hoorn op Texel in de woon-werkruimte van Marianne van Lier en Willy Leufgen. De ”echte Steenbeek” is in het leemstuc van het tuinpaviljoen in Beuningen te zien.”
In het redactioneel van het lentenummer van Oase (1997), dus toen het er nog maar heel kort hing, vertelden we onze lezers al enthousiast over het aquarel. We waren (en zijn er nog steeds) heel blij mee!