De basis van ons leven en werk
Wij zijn er ons altijd bewust van geweest dat behalve de tijdgeest (Zeitgeist) ook de ‘genius loci’, of wel de geest van een plek, heel bepalend was (en is) voor ons leven en welzijn. We leven weliswaar zo bewust mogelijk in het ‘hier en nu’, maar zijn onmiskenbaar mede gevormd in het ‘toen en daar’ en we laten ons ook graag leiden door te dromen over mogelijke toekomstige locaties.
Doordat we in verschillende landen -Duitsland en Nederland- zijn geboren en in een derde land -Ierland- elkaar leerden kennen, was het niet direct duidelijk waar we samen een toekomst op zouden bouwen. Maar wel dat we allebei een sterke voorkeur hadden voor plekken die ons konden inspireren, waar we ‘verliefd’ op konden worden en waar we ons zo goed mogelijk thuis zouden kunnen voelen. Dat was voor ons beiden niet onze geboortestreek. En als je je dat eenmaal realiseert, staat de hele wereld in principe open.
We woonden sinds 1976 samen in steden als Dordrecht, Groningen en Hamburg . Maar ook in de dorpen Zuidbroek en Beuningen en op het eiland Texel. Heel verschillend in veel opzichten, maar overal vonden we wel iets, wat we bijzonder aantrekkelijk vonden. In de eerste periode verhuisden we zo’n beetje iedere 1,5 jaar. Het leek er toen op dat dit half-nomadische bestaan ons leven zou gaan bepalen, maar vanaf 1983 kozen we dan toch voor een vastere woonplek en bevredigden we onze behoefte aan regelmatige verandering van locatie door meer te gaan reizen. In de periode waarin we in Beuningen woonden waren we verreweg het meest ‘sedentair’. Dat had natuurlijk veel te maken met de tuin die we daar aangelegd hadden: de Oasetuin. Zo’n tuin is een ‘bindertje’. Die vraagt aandacht en tijd, maar zorgt door z’n veranderingen in de seizoenen en jaren toch voor voldoende afwisseling, zodat het leven niet saai hoeft te worden. Integendeel, merkten we: meer ruimte geven aan de tijd op een bepaalde, vaste plek, zorgt voor verdieping.
We hebben in de loop der jaren veel landen bezocht en daar altijd van genoten. In de winter van 2020/2021, dus midden in een van de Corona lockdowns, hebben we een virtuele reis gemaakt langs alle 23 landen waar we ooit samen waren. Mooie herinneringen als troost in een ongewenste pas-op-de-plaats-periode.
Veel van onze reizen en reisjes waren direct verbonden met ons Oasewerk. Door onze behoefte ieder nieuw project te beginnen met het in kaart brengen, en met eigen ogen bekijken wat er allemaal al ontstaan was, zijn we heel regelmatig in Nederland (en soms ook in onze buurlanden) rondgereisd op zoek naar ‘Oases’: openbare en particuliere natuurrijke parken en tuinen, buurtnatuurtuinen, schoolnatuurtuinen (later groene schoolpleinen genoemd), speelnatuur, kindermoestuinen. We werden er steeds beter in om die locaties al van verre te herkennen! We herkenden ook steeds beter de genius loci, de geest van elke plek.
Aangetrokken voelen we ons al lang tot eilanden. Het was op een eiland, Ierland, dat we elkaar leerden kennen. We kozen er ook voor op een ander eiland, Texel, te gaan wonen en op reis gaan we altijd graag eilanden bezoeken. Het lijkt of de genius loci zich daar, net als in ‘Oases’ duidelijker manifesteert.
Het ontdekken van ‘Oases’, met name in de vorm van natuurrijke parken en tuinen in allerlei soorten en maten, was in ons ‘Oase-leven’ (1991-2019) bijna altijd het hoofddoel van onze reisjes door Nederland en ook daarbuiten. We combineerden dat graag met bezoekjes aan mooie steden en dorpen, kunst en cultuur. Maar de ontdekking van bijzondere natuurrijke tuinen en parken stonden voorop.
Het is natuurlijk niet zo dat we er sinds onze pensionering geen belangstelling meer voor hebben – verre van dat. Maar de focus van onze reisjes is wel wat verlegd. We kiezen bijvoorbeeld sindsdien eerder voor een bepaalde regio of rivier, die we in alle natuurlijke en culturele kenmerken beter willen leren kennen.