Een stroom voert almaar weer motieven aan
die als kristallen neerslaan in de tijd.
Soms staan we er bij stil, en blijven staan
tot vorm en kleur zich als tot licht verwijdt,
begrenzing spel wordt en bewegelijkheid
en wij als tastbaar vloeiend overgaan
in waar we schijnbaar tegenover staan.
We worden deel, al staan we aan de kant,
Het Zijnde is, maar het is transparant.
Rob Leopold, 1997