Op de middelbare school vonden we allebei aardrijkskunde al een leuk vak. De namen van steden en dorpen, rivieren, zeeën en oceanen, landschappen en grote en kleine natuurgebieden, wekten het verlangen dit alles ooit eens in het echt te zien. Als we nu naar Google Earth kijken beseffen dat er nog heel veel Aarde over is waar we waarschijnlijk nooit meer een blik op zullen werpen. Hele werelddelen… Jammer? Ja, toch wel een beetje. Maar – en dat ervaren we als positief – het verlangen ‘nieuwe’ landen, ‘nieuwe’ steden en dorpen te ontdekken, te genieten van door ons niet eerder ontdekte natuurgebieden en landschappen, te dromen bij ‘nieuwe’ (steen)beekjes en brede stromen, uit te kijken over andere zeeën dan Noordzee en Waddenzee, dat verlangen helpt ons om open te blijven staan voor nieuwe ervaringen.
We hebben ons tot nu toe in ons leven beperkt tot Europa, met enkele uitstapjes naar Turkije en Marokko. En ook daar natuurlijk lang niet alles gezien. En toch was het al heel veel! Dagboeken vol reisverhalen, dikke fotoalbums, herinneringen in de vorm van muziek die we ergens hoorden en mee wilden nemen om thuis nog eens te beluisteren, kleine souvenirs (schelpen en stenen, kaarten, boekjes). Zij helpen om met plezier terug te kijken op ons reisverleden. Reizen is 3 keer leuk: bij de voorbereiding (voorpret), tijdens de reis en naderhand de herinneringen, geholpen door dagboekaantekeningen en foto’s. Onze ‘virtuele reis’ in de eerste Corona winter van 2020-2021 heeft ons heel prettig door een donkere periode geholpen!
Doordat we in verschillende steden en dorpen hebben gewoond, konden we vanuit die woonplekken gemakkelijk een groot deel van Nederland (en zelfs een stukje Duitsland) gedetailleerder leren kennen.