Niet zo maar een boom!
Bij de ingang van de boomgaard van Willy´s opa van vaderszijde stond, zo lang hij zich dat kan herinneren, een walnotenboom: een boom om te leren klimmen, een boom om je schommelend even zo vrij als een vogel te voelen, de bron van een heel apart genot tussen je tanden, de poort naar een paradijs met velerlei soorten fruit, zoals witte perziken, allerlei variëteiten kersen, pruimen, peren, appels…
Familiair met walnotenbomen
Haast iedereen met een grotere tuin had vroeger zo’n boom, maar in onze familie en bij onze vrienden leek hij vaak onontbeerlijk. Zo viert en vierde Willy’s jongere zus, Rotraud, al haar feesten als het even kan onder de walnotenboom, Marianne’s zus Sjakkelien weet als geen ander de walnotenoogst te waarderen; zij oogst, telt en deelt haar duizenden walnoten (in een goed oogstjaar…) gelukkig graag met haar familie en vrienden.
Toen Willy’s vader in 1992 overleed nam zijn moeder – die tot dan weinig liefde voor de tuin (hoogstens voor de oogst) toonde – de zorg van een flink groen terras op de eerste verdieping boven het magazijn van hun winkel over. Tot ieders verrassing deed ze dit met veel liefde en toewijding. Haar directe uitzicht was daarbij tot (bijna) aan haar levenseinde de kroon van een oude walnotenboom en dat gold ook voor iedereen die haar met mooi weer kwam bezoeken. De boom stond er, steeds meer alleen, als restant van ooit vele moes- en siertuinen tussen de oprukkende, stedelijke bebouwing. Eigenlijk zouden we de eigenaren, familie Conrady, nog eens moeten danken voor hun vasthoudendheid, voor de bescherming van dit groene monument!
Een oeroude gewoonte
Het meest persoonlijke en verbindende verhaal i.v.m. een walnotenboom beleefden we in onze Beuningse periode (1993 – 2009). Het speelde rond de millenniumwisseling: de Oasetuin was ondertussen ingericht, het lemen paviljoen in ruwe versie gebouwd en de ruimte bij de ingang naar de Oasetuin vroeg
regelrecht nog om een markant teken. Onze medebewoners Saskia Deurvorst en Henk Hage maakten ons enthousiast voor hun idee, de placenta van hun dochtertje Eva onder een door hen zelf gekweekt walnotenboompje midden in de open ruimte te planten. Een oeroude gewoonte werd hier weer springlevend! De boom zorgt intussen (2025), met een kroon die de open ruimte steeds meer overspant, voor een mooie groene sfeer met verhaal bij de ingang naar de achtergelegen tuinen van het voormalige Beuningse klooster.
Walnoten op Texel
Volgen nog twee Texelse verhalen: Ergens in de beginjaren van ons leven op Texel (2009 – tot 2025 nu we dit schrijven) werden we verrast door de unieke noten- en fruitboomgaard van Jaap Dros en zijn familie. Gelegen aan de Hallerweg en deel uitmakend van een boerenommetje, De Hal, aan de zuidoostrand van Den Burg. Jaren later ontwikkelden de vrouw van Jaap Dros, Vreni en haar zus Resi, van origine Zwitsers, een heerlijk informele theetuin in de boomgaard, Theetuin Karmijn. Een plek waar we enkele jaren lang graag vertoefden bij koffie, thee en erg lekkere gebakjes. Als je geluk had pakte Jaap dan soms spontaan zijn gitaar op om een van zijn liederen en ballades te laten klinken. Een echte idylle!
Totdat kleingeestige ondernemers en politici dit soort spontane, kleinschalige sfeerverbeteringen op het eiland als ongewenste concurrentie begonnen te bestrijden. Echt een gemis!
Kijk en luister hier naar zijn liedjes.
Maar terug naar de walnoten: in het -soms- barre klimaat van Texel was het een enorm succes van Jaap en zijn familie om een flinke boomgaard met velerlei soorten fruitbomen en tientallen wal- en hazelnotenbomen tot volwassenheid te laten groeien en te blijven verzorgen. Voor Willy waren het iedere keer weer mooie nostalgische herinneringen aan zijn jeugd in de grote boomgaarden van zijn beide grootouders.
Graag kochten we dan ook fruit en noten bij hen aan de weg. Helaas is Jaap Dros op 31 augustus 2023, voor ons heel onverwacht, overleden.
Tien maanden eerder, 25 november 2022 hadden we nog, na ruggenspraak en op advies van Jaap, twee verschillende walnotenbomen, Buccaneer en Broadview tijdens een boomplantdag in de Potvistuin geplant. Hun start was alles andere dan soepel: enorme stormen, langdurige droogte, grote hoeveelheden saltspray over het tere blad… Eigenlijk verbaast het ons dat de twee bomen nog in leven zijn. Nu we dit schrijven begint de derde lente voor onze walnotenbomen. Het vochtprobleem is ingehaald, de bomen staan nog overeind, wij zijn benieuwd hoe vitaal de bomen uit de relatief milde winter komen…
