In tijden dat de bewegingsvrijheid beperkt werd – zoals begin jaren 2020 vanwege de maatregelen om de negatieve gevolgen van de Covid-pandemie te beperken – viel extra op dat reizen voor ons niet alleen een dierbare ‘hobby’ of prettig onderdeel van ons werk is. Het voelt meer als een echte behoefte, die regelmatig bevredigd wil worden. Een deel van ons DNA stamt nog af van jagers en verzamelaars, die rondtrokken om in hun levensonderhoud te voorzien. Dat deel manifesteert zich in sommige mensen meer dan in andere. Wij versterken die behoefte duidelijk bij elkaar: we worden altijd al snel heel enthousiast als we plannen maken om er op uit te gaan.
Het is geen toeval dat we elkaar op reis, in Ierland voor het eerst hebben ontmoet. Ondanks onze leeftijd (21) en weinig geld in onze portemonnee hadden we toen al heel wat gereisd. Willy naar Engeland (schooluitwisseling), Nederland, Oostenrijk, Denemarken, Italië, Spanje en Moskou (studiereis). Marianne naar Engeland en Schotland, België, Frankrijk en Hongarije (studiereis), Toen we het eind 1974 belangrijk vonden elkaar wat beter te leren kennen kwamen we al snel op het idee samen op reis te gaan. We kozen voor Italië met een ongepland maar heel bijzonder aanhangsel in Tessin (Zwitserland). Na een periode een reisverhouding te hebben gehad (minst leuke vorm van reizen, altijd weer dat vervelende afscheid nemen), ging onze volgende gezamenlijke reis naar de DDR: familiebezoek in Halle en Dresden, maar vooral ook: met eigen ogen dat ‘andere’ Duitsland zien (viel niet mee). Vanaf het moment dat we gingen samenwonen in Dordrecht (oktober 1976) maakten we vooral heel veel kleinere en grotere tochtjes vanuit onze achtereenvolgende woonplaatsen. Daar viel al zoveel te ontdekken! En altijd al vonden we het dan leuk om onze ontdekkingen aan onze bezoekers te laten zien.
Dat ‘ontdekkend reizen’ naar plekken waarvan we vermoedden dat ze ons konden inspireren, en vervolgens het delen van ons enthousiasme met anderen zijn, heel organisch, niet alleen kenmerkend voor onze manier van leven, maar ook van onze manier van werken geworden.
Alle landen die we bezocht hebben (naast vele reisjes door Nederland en Duitsland, waar wij en onze familieleden wonen):
- Ierland (1974, 1977, 1995)
- België en Luxemburg; Vele korte en iets langere bezoekjes aan o.a. Brugge, Gent, Mechelen, Leuven, Lier, Antwerpen, Brussel, Vlaamse Ardennen, Ardennen, Kempen, Limburg, Namen, Luxemburg.
- Frankrijk; Reisjes naar Parijs (1977, 2014), Elzas (1979, 1983, 1985, 2019), Pyreneeën (1984), Dijon (2015), Chartres (2022), Avignon, Nîmes, Arles, (2023) Metz, Nancy, Toul (2023/2024), Autun / Morvan (2024), Lille, Arras, Amiens (2024)
- Spanje; Rondreis (1980), Andalusië (1986, 2015), Barcelona (2003), Mallorca (1986)
- Portugal; Rondreis (1987), Lissabon (2017), Algarve, Coimbra, Porto (2018)
- Marokko; Studiereis Tanger, Stehat, Chefchaouen (2006), Tanger (2014)
- Italië; Na onze eerste reis naar Italië (1975) zijn we er regelmatig teruggekeerd: Toscane en Umbrië (2003), Venetië (2012), Rome (2013), Pisa, Sienna, Cinque terre, Genua, Turijn, Val de Susa (2013). In 2019 maakten we een lange reis naar en op Sicilië.
- Griekenland; Rondreis met o.a. bezoek aan Corfu, Athene, Delphi, Kreta.
- Turkije; Reizen naar Antalya, Kas/Olympia (2011), Izmir, Ephesus, Bocaada, Istanbul (2012), Istanbul en de Prinseneilanden (2012/2013), Dalyan (2022), Cappadocië (2023).
- Kroatië en Bosnië; Reizen naar o.a. Dubrovnik, Hvar (1981), Studiereis naar Dubrovnik / Korcula (1983).
- Midden- en Oost-Europa; Rondreis Polen (1979), Tsjechië (o.a. 2000, 2011, 2018), Hongarije (2010), Oostenrijk (2011).
- Zwitserland; Solothurn, Jura, regelmatige bezoekjes aan familie en vrienden.
- Engeland; Zuid-Engeland (2006), Winchester, New Forest, Isle of Wight (2010), Londen (2016).
- Finland en Estland: Helsinki, Turku, eilanden voor de kust van Helsinki,Talinn, kust, Naisaar (2009).
- IJsland; Reykjavik, Videy – eiland voor de kust, rondreisje (2012).
- Denemarken; Fietstocht vanuit Hamburg, met een uitstapje naar Zweden (1981).
Een aantal van die reizen waren niet alleen vakantiereizen. Soms hadden we het expliciete doel een land / regio te verkennen om te kijken of we daar – korter of langer – wilden gaan wonen. Dat was bijvoorbeeld het geval bij onze reis naar Griekenland in 1982, onze wandeltocht door de Elzas naar Freiburg (1985) en bij de reisjes langs de Duits/Nederlandse grens in 2022/23. Maar ook als we dat niet per se van plan waren, kwam altijd, als we het ergens ook maar enigszins naar onze zin hadden, de vraag bij ons op: ‘Zouden we hier willen wonen?’ We hebben heel wat makelaarsetalages bekeken…
Er waren ook steden waar we ons zo prettig voelden dat we er graag terugkeerden. In Freiburg hadden we echt al bijna gewoond als we niet hadden moeten solliciteren op een baan bij Heemtuin Muntendam.
In onze Oase-periode combineerden we waar mogelijk het nuttige (bijvoorbeeld ergens een presentatie of workshop geven), met het aangename (ontdekking van de omgeving). Bijvoorbeeld in Marokko, IJsland en Engeland.
Toen we stopten met ons Oasewerk (1 juli 2019) namen we ons voor om veel te gaan reizen. We zijn dat dan ook al zo snel mogelijk gaan doen: in de zomer van 2019 planden we een eerste lange reis naar Sicilië. We ontdekten dat Interrail ook goedkoper was voor senioren en kochten een kaart waarmee we meer dan een maand door meerdere Europese landen konden reizen.
Die reis beviel ons heel goed. Voor herhaling vatbaar dus! We maakten plannen voor vergelijkbare reizen naar Zuid-Europa per trein en lange fietstochten langs Europese rivieren. Maar helaas kwam, vlak na onze korte, maar boeiende reis naar het Bergische Land, begin maart 2020, het Corona-virus roet in het eten gooien en waren we al blij met onze virtuele reis rond de jaarwisseling van 2020/2021 en korte uitstapjes als er even wat meer mogelijk was naar de plaatsen waar we gewoond en gewerkt hebben (zomer 2021). In 2022 konden we weer wat verder reizen. In de eerste helft van het jaar bezochten we steden en dorpen net over de Nederlands-Duitse grens (Aken, Kleef, Elten, Bad Bentheim). Mogelijke nieuwe woonplekken? Daarna lokte vanaf de tweede helft van 2022 ook weer het verderaf gelegen buitenland: Turkije (Dalyan, Cappadocië) en Frankrijk (Chartres, Provence, Meuse en Moselle, Morvan en Lille), maar maakten we ook meerdaagse fietstochten in Nederland en Duitsland. We bezochten in 2024 in Duitsland ook steden en regio’s die we (beter) wilden leren kennen: Elbe / Sächsische Schweiz en Dresden, Middenrijn vanuit Unkel, Trier en omgeving, Weser Bergland (vanuit Hann. Münden en Hameln) en – helemaal aan het eind van het jaar Wahlwies (Regio Bodensee)
Reizen, maar hoe?
Al onze reizen hebben we met openbaar vervoer, fiets of te voet gemaakt. Zelfs naar verdere afstanden gaven we – als de tijd het toeliet – de voorkeur aan de trein boven het vliegtuig. Maar desondanks hebben we nog (meer dan) genoeg gevlogen, meestal vanaf en naar Schiphol. Binnen een paar uur in een heel andere wereld, heel ander weer, heel andere sfeer. Altijd het idee dat je bent ‘gekatapulteerd’. Niet per se onprettig, maar het kost altijd wel even tijd voordat niet alleen je lichaam aangekomen is.
Het werd voor ons steeds belangrijker zelf te kunnen koken als we op reis waren en niet afhankelijk te zijn van voor ons betaalbare horeca. We hadden zeker vanaf 2020 daarom een duidelijke voorkeur voor appartementen boven (hotel)kamers. Kruiden en droge producten, zoals rijst en linzen nemen we mee. Vers spul kopen we ter plekke.
Via Airbnb en Booking vonden we tientallen adressen waar we tijdelijk konden wonen en zoveel mogelijk ons eigen eet- en leefpatroon konden volgen. Als treinreizigers kiezen we bij voorkeur voor appartementen die niet ver van stations en binnensteden gelegen zijn. We beseffen natuurlijk dat hier ook een keerzijde aan zit. Huisverhuurders kunnen voor tijdelijk verblijf immers veel meer vragen dan voor ‘gewone verhuur’ en die keuze gaat dus ten koste van woningzoekenden. Ook de ergernis van bewoners van toeristische steden en dorpen kunnen we ons, als bewoners van een toeristisch eiland, goed voorstellen. We zijn daardoor bijvoorbeeld geneigd onze eigen irritante herrie-makende rolkoffertjes wat vaker te dragen i.p.v. te rollen of toch maar weer voor rugzakken te kiezen. En er in elk geval voor te zorgen dat we ook verder zo min mogelijk overlast veroorzaken. Maar toch… Een relatief nieuw probleem zijn de (vooral sinds Corona) sterk toegenomen prijzen in de hele horeca, waaronder ook de tijdelijke verhuur van appartementen. Het wordt steeds tijdrovender een bij ons passend, niet te duur verblijf te vinden.
Het is natuurlijk fijn dat je tegenwoordig zelf alles via internet goed uit kunt zoeken en niet meer afhankelijk bent van – al dan niet bereidwillige – VVV medewerkers. Uit oudere reisverslagen valt op te maken dat dit niet altijd meeviel en we best vaak in een hotelkamer beland zijn, waar we nu nooit meer voor zouden kiezen. Maar nadeel is wel dat daardoor alles veel minder spontaan is. De bijzondere verrassingen ontbreken ook. En ergens wat langer blijven omdat het goed bevalt is ook veel lastiger met al die vooraf geboekte logeeradressen en vastgelegde treinreizen. We letten altijd wel op de annuleringsvoorwaarden, zodat we eventueel nog kosteloos kunnen opzeggen als dat echt nodig is.