In Rome 60 worden…
25 februari – 6 maart 2013
Vele wegen leiden naar Rome. Maar het duurde bij ons beiden heel lang voor we echt kozen voor een reis naar de Italiaanse hoofdstad. En we namen niet de meest directe route: Drie dagen eerder, op 22 februari, reisden we al per trein naar Morges aan het Meer van Genève. Daar ligt het dichtstbijzijnde station op weg naar het dorpje St. Livres waar Willy’s jongste zus Kirsten, haar man Peter en de kinderen Anouk en Yannis ondertussen, nu we dit schrijven, al weer 12 jaar wonen.
Maar in dit verhaal reizen we op maandag 25 februari stipt om 14.15 uur gelijk verder van Lausanne CS door de Alpen richting Milaan. Er lag minder sneeuw dan verwacht en de stadjes en steden tussen de hoge, prachtige bergen zijn echt niet om over op te scheppen: rommelig, te veel industrie en weinig ruimtelijke ordening. Samengevat: een beetje teleurstellend. Eenmaal in Italië, net over de grens bij Domodossola tot in de Povlakte, en dan vooral langs het Lago Maggiore, beviel ons de reis een stuk beter. Maar het werd al gauw donker, en tegen 18.45 uur stapten we in Milano Centrale over in een TGV naar het zuiden, die minder dan 3 uur later al in Roma Termini zou arriveren.
26 februari: De eerste échte vakantiedag in Rome: prima ontbijt op ‘hoogte’ met uitzicht over Roomse daken. Het was droog, er scheen zelfs de zon en we realiseerden ons gauw dat Rome heel weinig echte hoogbouw kent. Nergens te zien, zelfs niet in de verste verte! Al gauw begonnen we aan een lange ontdekkingstoer door de ‘historische stad’ Rome met al haar verrassende tot verbijsterende gebouwen, straten en pleinen. Al op de eerste dag, in alle rust wandelend, passeerden en bezichtigden we wereldattracties als de oeroude
- de Trevifontein, Piazza Navona, het Pantheon, twee bruggen over de Tiber,
- de Engelenburcht, Palazzo Montecitorio, Piazza Colonna, talrijke prachtige, overdadige kerken e.d.
Dit monumentale geheel werd heerlijk afgewisseld door sfeervolle winkels, kraampjes, gezellige cafés, veel originele straatkunstenaars, ronduit SFEER!
Nergens een zweem van verveling, lelijkheid. Echt bijzonder! Toen we tegen 18 uur (zo kun je ook een werkdag invullen…) moe, maar met veel zin in een aperitiefje, nog een fles wijn en twee glazen wilden kopen lukte dat ook. De glazen vonden we in een uniek klein winkeltje uit een andere tijd. Het aansluitende eten buitenshuis, Taverna Pretoriana, bijna onder ons hotel, was ook een succes: lekker, betaalbaar, gezellig druk, geen kapsones en afscheid met een handdruk.
27 februari: