25 september – 28 oktober 2019: bijna 5 weken op de rails
WERK IN UITVOERING!!
Een droom die we al lange tijd koesterden en die regelmatig door echte Siciliëfans – zoals b.v. onze Berlijnse vriend Georg Coenen – warm gehouden werd: een langere reis door Italië met een rondreis over het eiland Sicilië als kernstuk. Nog geen drie maanden na onze pensionering lukte het ons al, goed voorbereid en zonder vliegtuig, een kleine 5 weken op reis te gaan naar het land van La dolce vita.
Op woensdag 25 september 2019 zaten we al iets voor 8 uur op de veerboot naar Den Helder. Hester de Beus – die een tijdje op ons huis zou passen – wenste ons al voor vertrek een mooie reis en in de ICE naar Frankfurt mailde Ity Busstra ons een aardige mail, denkend dat niet alleen zij ons zal missen… ja, mensen zouden wij in de toekomst ook best eens kunnen missen, druk werk daarentegen zeker niet! We merkten zelfs dat de buurman in de trein, hard en hectisch werkend tussen Amsterdam en Frankfurt, ons een gevoel gaf van medelijden, gemengd met lichte irritatie. Na drie keer overstappen – Frankfurt, Offenburg, Straatsburg – arriveerden we probleemloos en op tijd op ons adres in Colmar, een leuk appartementje / tiny house in de tuin van een jong stel dertigers. Eerste indruk prima, en dan gauw de stad in voor wat boodschappen waaronder een haarborstel die we vergeten waren. Het eerste weerzien met Colmar in de schemer beviel uitstekend en wekte alvast enige voorvreugde.
Colmar
26 september: Na het eerste relaxte vakantieontbijt in beste stemming via de fraaie wijk Krutenau op stap naar het oude centrum van Colmar. Ooit een wijk voor vissers, groenten- en wijnboeren aan de vroegere stadsrand, tegenwoordig een van de toeristische highlights van Colmar waar bezoekers uit de hele wereld, velen in groepjes, rondwandelen of in fluisterbootjes door de riviertjes/grachten rondvaren. Petit Venice heet zoiets dan al gauw…
Tegen die kleurrijke, schilderachtige wijk aan ligt ook de gerenoveerde markthal met terras boven de rivier – uiteraard aantrekkelijk voor bedelende jonge zwanen, eenden en mussen… Hier lukte het ons een gunstige plek te bemachtigen en in alle rust met twee koffies die toeristische, maar oh zo sfeervolle plek in ons op te nemen. In het oog van de toeristische orkaan kan het soms even heel rustig zijn!
Langs het beroemde Koïfhus, een prachtig, middeleeuws douane- en koopmanshuis met een grote zaal en binnenhof, wandelden we uiteindelijk naar de centrale Grote Kerk, de St. Saint-Martin, gebouwd tussen de 11 – 14e eeuw. Een grote, oude bisschopskerk met een o.m. een prachtig koor, orgel en rozetraam.
Op zoek naar een openbaar wc belandden we uiteindelijk in het Museum Unterlinden, een van de musts van onze hele reis. Het Isenheimer Altaar van Matthias Grünewald met wonderlijk veel retabels en prachtige, deels Hieronymus Bosch-achtige taferelen, uit de 15e eeuw, in de sfeer van een vml. kloosterkerk was voor ons de hoofdattractie. Maar de kloostertuin (erg sfeervol en aansprekend gerenoveerd), een collectie van Romeinse stelen, beelden uit de Merowingertijd (400 – 750 n. Chr.), en ook zalen in nieuw er bij betrokken (o.a. een eind 19e-eeuwse piscine) of nieuw gerealiseerde gebouwen vol schilderkunst uit de 19e en 20ste eeuw overtroffen onze verwachtingen uit een eerder bezoek van ruim 40 jaar geleden. De architecten Herzog & De Meuron hebben er ook nog een nieuwe artistieke dimensie aan toegevoegd! Gelukkig konden we in de museumrestauratie met een uitgebreide lunch – risotto/lasagne – uitrusten van alle indrukken en opkomende hongergevoelens vermijden.
Tussen 14 – 16 uur struinden we dan nog twee uur lang door mooie straten, over pleinen, langs nog meer prachtige huizen en winkels, en bezochten de indrukwekkende Dominicaner Kerk met het fameuze werk van Martin Schongauer “Madonna im Rosenhag” (1473). Hier hebben we dan letterlijk wat langer bij stilgezeten.
Toen we iets over 17 uur weer in ons tiny tuinhouse arriveerden waren we na 10264 stappen ‘stenige ondergrond’ wel even bek af! Genieten van vers gezette koffie met meegebracht gebak lukte nog net wel.
Een dag uit jonge jaren overdoen
27 september wilden we graag een herinnering uit jonge jaren overdoen: een dag wandelen door de nabije wijnbergen en elk half uur tot 3/4 uur een van die heerlijke, pittoreske wijndorpen van kleurrijk vakwerk en middeleeuwse sferen, kriskras struinend, herontdekken. Een bus in de gewenste richting vertrok pas om 11.10 uur, tijd om uit te slapen en lang te ontbijten…. Bij de bushalte stond al een hele rij medepassagiers uit de hele wereld. Hilarisch hoe de buschauffeur, die alleen Frans praatte, toch iedereen geduldig enkele reis of retour verkocht! Volgde een mooie rit tot Ribeauvillé, het grootste van de drie die op onze planning stonden (ca. 5000 inwoners). Prachtige pleintjes, hoekjes, straten en stegen vol vakwerkmonumenten. Tussendoor koffie/thee met heerlijke gebakjes is in de Elzas nooit een probleem.
Het lukte ons met veel geluk en toeval de regenachtige dag zo in te delen dat we in droge perioden door de dorpjes, wijnbergen en bosranden (mooi) wandelden en bij teveel regen theesalons, kerken e.d. in vluchten.
Zo wandelden we redelijk droog van Ribeauville via Hunawihr – een nauwelijks veranderd boerendorp met een prachtige, oude, burchtachtige kerk – naar Riquewihr, het meest toeristische dorp van de drie. Gezien de overweldigend mooie sfeer met een wereld aan vakwerkhuizen!
Vandaaruit met de bus dan weer terug naar Colmar. Ondanks te regelmatige buitjes toch een zeer geslaagde nostalgische dag. Na een wat langere rustpauze in ons tiny house gingen we op zoek naar een passende eetgelegenheid: het werd een eetgelegenheid met tarte flambée tegenover de markthal in de wijk Krutenau.
Op weg naar Italië
28 september: Met de trein van 9.23 uur naar Basel, aardig uitgezwaaid door Nathalie en haar vriend. Prima eerste slaapplek! In Basel stapten we na een langere pauze in een drukke trein met reserveringsplicht richting Lugano. Via prettige groene middengebergte sferen naar het ‘échte’ Zwitserland met hoge, rotsige bergen en vele meren met prachtige vergezichten! Zuger See, Vierwaldstättersee, Meer van Lugano en -Como… en 57 km door de St. Gotthard-Basistunnel (langer kan je nergens ter wereld door een treintunnel reizen). Een unieke treintocht; we werden soms zelfs verleid om uit de trein te ‘kieken’…
Florence
Overstap in Lugano: genoeg tijd om even naar buiten te gaan en vanaf een groot platform met trappen en brug van het uitzicht over het meer en de oude stad te genieten. Een half uurtje later met een boemel naar Milaan, in Chiasso passeerden we de grens naar Italië, om 19.05 uur arriveerden we op Firenze CS en geen 20 minuten later stonden we voor de deur van ons tweede adres, Locandia Fiorentina. Mooi gezellig huis met meerdere appartementjes incl. keuken en slaapkamer. Te moe om nog zelf te koken hebben we ons door een leuk restaurant direct om de hoek met reclame voor een ‘pizzadag’ laten lokken…
29 september werd een warme – 22-27° C. – dag in Florence die we schier eindeloos door deze heerlijke oude stad in Toscane dwaalden.