Verlangen naar de lente
Onze herinneringen aan Portugal zijn warm en kleurrijk (al was het geregeld koud en regenachtig…). We dragen de weemoed van de Portugezen altijd met ons mee, luisteren graag naar hun mooie fado’s, laten ons met gemak meenemen in hun melancholie. Eigenlijk is het eerder verbazingwekkend dat we er ‘maar’ drie maal op bezoek waren: driemaal in de vroege lente met een groot verlangen om ons koude, natte Hollandse voorjaar te slim af te zijn… voor te piepen als het ware.
Van 14 maart tot 3 april 1987 reisden we voor het eerst naar het kleine buurland van Spanje, het land van de vreedzame Anjerrevolutie, 1974, die zo tot de verbeelding sprak en na 13 jaar nog springlevend in onze herinnering was.
Het zou 30 jaar duren, tot de week van 1 t/m 8 maart 2017, voordat we terug keerden: deze keer vooral naar de hoofdstad die ons weer heel sterk bekoorde, hoe snel de week ook voorbij vloog. Toen was de herinnering zo positief, het jeugdige elan, de gastvrijheid zo voelbaar, dat het maar een jaar duurde tot de derde reis, beginnend op 27 februari 2018 in Tavira, in het uiterste zuidoosten, aan de Atlantische Oceaan, tegen Spanje aan, uiteindelijk 12 maart in Porto afscheid nemend van Portugal en de Portugezen.