28 februari – 7 maart 2003
Vliegschaamte kenden we toen nog niet, dus wij vlogen op en neer naar de Catalaanse hoofdstad. Aangezien we zoveel mogelijk wilden genieten van de schoonheden en uitdagingen van de kleurrijke stad aan de Middellandse Zee huurden we op tijd een zeer betaalbaar pension aan het befaamde Plaça Reial met ‘eerste rang uitzicht’ op het levendige plein, op een steenworp afstand van de flaneerlaan Las Ramblas in de prachtige wijk Barri Gòtic. Een gepaste omgeving voor…
… een halve eeuw Willy
Nu we dit schrijven zijn er nog eens bijna 22 jaar geschiedenis bijgeschreven, en aangezien we geen dagboeknotities konden vinden moeten we vooral dia’s en foto’s (en daarvan weer de scans) laten spreken en verder frank en vrij uit ons beider geheugen putten om nog enige ordening en inhoud in deze onvergetelijke week te brengen.
- Waar we verbleven: Op het gezellige en sfeervolle plein Plaça Reial.
- Nabij Las Ramblas en de Gotische Wijk.
De befaamde wandelboulevard Las Ramblas – een 1200 m lange flaneerstraat die de wijk Barri Gòtic naar het westen begrensd.
- In het voetspoor van Antoni Gaudí (1852 – 1926): Catalaans architect, een van de grondleggers van de organische architectuur in de Art Nouveau/Jugendstilperiode. Op korte wandelafstand onderling bezochten we drie wonderlijke meesterwerken van organische, ronde architectuur: Casa Batlló, Casa Morera, en Casa Milà (La Pedrera). In het laatste gebouw genoten we naast de architectuur ook van het duizelingwekkende uitzicht vanaf het ‘daklandschap’.
- Een bezoek aan het befaamde Park Güell met een bewogen geschiedenis: rust-, uitzicht- en ontspanningsplek bij uitstek.
- Het kathedrale meesterwerk van Antoni Gaudí: De Sagrada Familia. De eerste steen werd 19 maart 1882 gelegd, op de feestdag van St. Jozef. De officiële opening laat, nu ik dit typ, 143 jaar later nog steeds op zich wachten. Maar in 2005 werd de kathedraal in opbouw al tot werelderfgoed verklaard en op 7 november 2010 wijdde Paus Benedictus XVI de Sagrada Família alvast in als basiliek. 2030 is nu de peildatum voor de definitieve voltooiing van de kathedraal. Wij gingen in 2003 alvast ‘voorproeven’, kijken naar de vorderingen:
We gingen ook al voorzichtig het gebouw in, het werk van dichtbij bewonderen:
- Het favoriete park van de Barcelonés/esa: het Parc de la Ciutadella (sinds 1888, voorheen citadel). Het grootste park van de stad, klassiek Engelse stijl, met grote roeivijver, eilandje, cascaden, indrukwekkende planten, struiken en bomen, speelweiden, kinderspeelterreinen etc.
- Monasterio de Pedralbes: even uit het stadsgewoel tot naar de wijk Pedralbes, met het beroemde gelijknamige klooster uit de 14e eeuw. Tegenwoordig een museum met ruime pronkzalen en een fijne kunstcollectie (binnenruimtes destijds gesloten i.v.m. restauraties), maar ook een zeer sfeervolle kloosterhof voor contemplatieve momenten.
- Bijzonder in herinnering bleven ons ook het Museu Picasso, gevestigd in de wijk El Born in 5 aangrenzende middeleeuwse paleizen en de voormalige visserswijk La Barceloneta met strand en haven nabij.
- En natuurlijk moest er nog één hele dag het uitstapje naar het klooster van Montserrat op het programma staan (was ons in 1980 niet gelukt). 56 km met een treintje (reed nu wel) en dan met een heel enge, gele kabelbaan honderden meters steeds steiler langs loodrechte rotswanden naar boven, brrrr. Uiteraard overleefd, maar terug gingen we graag – prachtige natuur – wandelend naar beneden.
Op de weg naar beneden genoten we angstvrij van prachtige vergezichten en zagen we mooie planten en rotsen van nabij:
