Dankzij familie – Willy´s jongste zus Kirsten en haar gezin – en collegiaal-vriendschappelijke contacten met onze Zwitserse groene schoolpleinen- en natuurspeelcollega’s Alex Oberholzer en Lore Lässer, bezochten we sinds de late jaren ’80 van de vorige eeuw relatief regelmatig het zo keurige, vrijgevochten landje in de Alpen.
- Ons eerste, meerdaagse verblijf in Zwitserland gebeurde ongepland, maar bleek uiteindelijk ontroerend en onvergetelijk. Het gebeurde aan het eind van onze eerste reis naar Italië (lees hier meer, tweede helft van de tekst), in Locarno e.o., op de laatste dagen van februari en 1 maart 1975.
- In het voorjaar van 1989 bezochten we voor de eerste keer bioloog/PABO-docent Alex Oberholzer en zijn vrouw Lore Lässer in hun woonoord Solothurn. We zouden elkaar nog regelmatig in hun eigen land, maar ook in Nederland en Duitsland ontmoeten.
- Kirsten en Peter bezochten we voor het eerst tijdens een Zwitserlandreis tussen 11-18 mei 1997. Hun eerste woning bevond zich in een boerderij in Gollion.
Op deze reis waren we weer te gast bij Alex en Lore in Solothurn, maar ook op tuin- en thuisbezoek bij een Zwitserse Oase-abonnee, Verena Groeneveld in Bern en omgeving. Onderweg stapten wij op aanraden van Alex ook nog enkele uren uit in het mooie stadje Fribourg (Freiburg).
- Eind augustus 2001 was er een extra reden om naar Zwitserland te reizen: Kirsten en Peter, trotse ouders van een mooie, gezonde en levendige jongen, Yannis! Hij was net 10 weken oud toen we elkaar begin november voor het eerst ontmoetten. En toch werden we weer enorm verwend en reden we samen via het Rhônedal de Alpen in tot op 2100 m! Yannis’ hoogtedoop en koude test, onvergetelijke momenten!
- 2 – 9 mei 2004: We zaten aan het begin van ons project Springzaad en de voorbereidingsfase van ons boek “Vrij spel voor natuur en kinderen”. Tijd voor een reis langs de schoolnatuurtuinen, tuinen bij kinderdagverblijven, buurt- en speeltuinlocaties van meer natuurrijke aard van onze Zwitserse collega Alex Oberholzer in Solothurn en wijde omgeving. Van maandagavond tot donderdagochtend 3-6 mei verzorgden Alex en zijn vrouw Lore Lässer ons meer dan voorbeeldig: uitstekende maaltijden en overnachting, maar ook een prima programma met mooie speelplekken en groene schooltuinen!
Even op kraamvisite in Gollion, 7-8 mei 2004
Na Alex en Lore bezochten we ook nog kort (schoon-)zus Kirsten, haar man Peter, zoon Yannis, maar vooral ook de pas 11 dagen oude Anouk in Gollion (zie boven): een klein, lief schatje van amper 3 kg… Aangrijpend!
Op de terugreis naar Nederland bezochten we in Freiburg (in ZW-Duitsland) op aanraden van Alex Oberholzer nog enkele speelnatuurplekken in dit mekka van de speelnatuur. Regelmatig werd hij in de beginfase om raad gevraagd.
Verhuisd naar Monnaz
25 t/m 30 maart 2006 bezochten wij Kirsten, Peter, Yannis en Anouk in Monnaz, op hun tweede woonadres in Zwitserland. Een dorp van nog geen 400 inwoners, eveneens in het kanton Vaud gelegen. Twee dagen heen en weer op reis naar Zwitserland en vier heerlijke dagen verblijvend en famille. Intussen was de huishouding dus gegroeid met een meisje, Anouk.
Zij woonden prachtig in dit heel rustige, Franstalige boerendorp, met uitzicht op een fraaie burcht – Vufflens-le-Château – die je na een wandeling door een smal, diep dal met bergbeek binnen 20 minuten kon bereiken. De hellingbossen onderweg kenden een weelderige, prachtige flora: nooit zoveel Stengelloze sleutelbloemen gezien, maar ook prachtige groeiplekken van Wilde narcissen, Gevlekt longkruid, sterhyacinten, Bosbingelkruid, Maartse viooltjes…
Tegelijkertijd zagen we boven ons twee stelletjes Zwarte wouwen zweven! Eerder al hadden we in de wijnbergmuren vele muurhagedissen, vlinders en een grote bijensoort – totaal zwart met blauwe ondervleugels – de zon zien opzoeken. Een van die heerlijke zonnige lentedagen, zondag 26 maart 2006! Dit was ook de dag waar we voor het eerst het hele laat-winterse Alpenpanorama, inclusief de Mont Blanc boven het Meer van Genève konden bewonderen. Bijna te mooi, een Ansichtkaartengevoel!
Voor de rest was het weer wisselvalig tot echt regenachtig zodat we voldoende tijd hadden voor verhalen, om bij te praten, de kinderen beter te leren kennen, hun school (Yannis) en kinderdagverblijf (Anouk) resp. de werkplek van Kirsten en Peter te kunnen bezoeken. Woensdag reden we nog wel naar het prachtige dorpje met abdij Romainmôtier voor een mooie rondwandeling. Heerlijke dagen!
Tussen 2006 en 2012 hebben we Kirsten en haar gezin blijkbaar vooral in Duitsland en in Nederland ontmoet. Alex en Lore Oberholzer-Lässer ontmoetten we nog wel tijdens een bijeenkomst van onze Duitse zusterorganisatie Naturgarten e.V. in Grünberg, eind januari 2010 en tijdens een Zwitserse Naturgartentag “Über die Grenzen hinaus” aan de ZHAW in Wädenswil, 11 maart 2011.
Hoe hartelijk ook, zo’n weerzien op drukke bijeenkomsten, waar je ook nog een spannende bijdrage moet leveren, heeft toch ook zijn beperkingen.
House warming in St. Livres
22 – 25 februari 2013:
Op reis naar Rome – waar Willy zijn 60e verjaardag wenste te vieren – bezochten we ook nog een lang weekeind Kirsten en haar familie. Zij allen wilden ons graag en met gepaste trots hun fraaie nieuwe huis in St. Livres, in de Zwitserse Jura, niet ver van het Meer van Genève, laten zien en beleven. En ook hun bureau in St. Sulpice direct aan het meer.
Na een rustige aanloop vanaf Texel, 8.40 uur, met een bus, de veerboot, nog een bus, en een relatief langzame trein naar Amsterdam, stapten we hier achtereenvolgens in snelle treinen naar Brussel, Parijs en Lausanne waar we al om 19.47 uur arriveerden. En vandaar kostte het weinig tijd voor we om 20.15 uur in Morges binnenreden waar, verrassing, Peter en Anouk op ons stonden te wachten. Kirsten was met te veel vertraging uit Brussel vertrokken en kon dus niet samen met ons in Lausanne binnenkomen. Met z´n vieren dus naar St. Livres. Even rondkijken in het ruime, moderne en nieuwe huis met een flinke voor- en nog grotere achtertuin gelegen tegen weiland en bosrand aan. “B & B Boszicht met eigen douche” vanuit de ruime gastenkamer waar we snel onze spulletjes neer zetten. Terwijl Peter voor een tweede keer de toer naar Morges moest rijden om ook Kirsten van het station op te halen, lieten de kinderen Anouk en Yannis ons enthousiast hun kamers op de bovenverdieping en de rest van het huis zien. Weerzien met Kirsten al voor de bezichtiging helemaal rond was! Ondanks hun moeheid zorgden Peter en Kirsten toch nog gauw voor een snelle spaghetti-maaltijd en dat de kinderen naar bed gingen. Afrondend praatten we daarna nog enigszins bij en vonden ze ook nog tijd om naar onze zeer welgemeende complimenten te luisteren. Arme Peter en Kirsten, een lange werk- en reisdag en dan nog familie over de vloer. Het werd toch nog 0.15 uur voor we in bed lagen.
23 februari: Uitslapen en een heerlijk loom zaterdagontbijt. Voor de lunch met wafels wel nog een wandelingetje door het aardige dorp en de nabije wijnbergen met fraaie vergezichten richting het Meer van Genève en de hoogste Alpentoppen. Koud was het! En natuurlijk moesten wij ook allen telefonisch Willy’s oudste zus met haar 61e verjaardag feliciteren. Er hingen ook al gauw de heerlijke geuren van een zeer lekker Indiaas lamsgerecht in huis. De mannen bezochten vervolgens een zaalvoetbaltoernooi in Morges om Yannis op passende wijze aan te moedigen… Willy herinnerde het vooral aan zijn eigen handbaljeugd. Thuis in St. Livres was er tijd voor een relaxte dag met foto’s en filmpjes kijken, lezen, spelletjes, koken, eten… Een fijne dag en famille!
24 februari: Voortzetting met een heel rustige zondagmorgen in familiaire kring. Kirsten, Anouk en Willy bereidden en bakten een appeltaart resp. een hazelnootkrans ’ter verhoging van de feestsfeer’. We praatten een beetje over Europese subsidies, speelden met de kinderen, voor we tussen 14 – 16 uur tijdens een mooie familiewandeling de wijdere omgeving verkenden: door de heuvels, wijnbergen, langs een wilde rivier naar het nabije stadje Aubonne en vandaar weer terug naar huis. Marianne bleef in huis, blij dat zij een 12-tal belangrijke mails nog bij heeft kunnen werken…
25 februari: Een (school- en werk)dag waar we tot ’s middags om 14 uur achtereenvolgens van iedereen afscheid konden nemen: eerst, al om 7.40 uur, van Peter en de beide kinderen, ontroerende momenten. Dan rustig met z’n drieën ontbeten, en met (nog een) koffie tijd om even in alle rust met Kirsten te praten. Samen gingen we dan nog voor de middag naar hun werkplek in St. Sulpice aan het Meer van Genève, waar Kirsten, Peter en drie medewerkers over een riante kantoorruimte beschikken. Even in de ruimtes kijken en dan nog een korte wandeling naar het zeer rustige, winterse meer. Nog even met Peter op het kantoor een kleine lunch, nog eens afscheid nemen en dan bracht Kirsten ons nog gauw naar Lausanne CS waar zij ons stipt om 14.18 uur in de TGV naar Milaan kon uitzwaaien.
Vanuit Dijon op bezoek in St. Livres
1 – 5 oktober 2015
1 oktober: Na een snel ontbijt, opruimen en pakken vertrokken we om 9.35 uur per TGV vanaf station Dijon na een deels mooie reis door de Franse Jura naar Morges aan het Meer van Genève, waar Kirsten ons exact om 12 uur met een nieuwe ‘Nissan-familieauto’ kwam ophalen. Extra sightseeing dankzij meerdere omleidingen op de route naar St. Livres: wat is het toch een mooie landelijke streek met wijnbergen, fraaie panorama’s onderweg en een mooi buurdorp met opvallend kasteel (Vufflens-le-Chateau). Thuis eerst even de tuin-in-wording bewonderd en daarna een zeer lekkere Käsekuchen met elkaar genoten. En we mochten een kleine bijdrage – advies – leveren voor de tuin: een dorpje of tien verder kochten we bij een specialistische rozenkwekerij een prachtige donkerrode roos, 1,50 m, struikvormig, enkelvoudig. Vandaar even langs het nabije, mooie stadje Aubonne, daar even wat rondgekeken op het burchtterrein en het reliëfrijke, lager gelegen stadje. Weer thuis kwam Anouk ook binnen: ondertussen 1,30 groot, lenig als een kat, wervelde ze, een rad na het andere slaand, door de tuin. Tegen half 6 zouden Peter en Yannis binnenkomen en terwijl de couscous met schapenvlees en pruimen in voorbereiding was werkte ieder van ons nog even aan zijn laptop of smartphone…
2 oktober: Toen we uitgeslapen een na de ander de woonkamer in kwamen wandelen had Kirsten al voor een ontbijttafel gezorgd en er stonden een tiental glazen te wachten op vulling: abrikozen-sinaasappeljam. Heerlijk ontbeten. Samen een dagje uit met Kirsten stond voor vandaag op het programma. Maar eerst nog een paar lege flessen melk bij een mooi boerenbedrijf om de hoek bij de melkmachine zetten. Die haal je dan ’s avonds gevuld weer op. In rap Frans praatten die beiden dan ook nog over een half varken dat Peter en Kirsten besteld hadden. Hoe en wat ze aan vlees wensten. Tegen 10.15 uur met hun Nissan-busje begonnen aan een heerlijk dagje uit: eerst naar beneden richting Meer van Genève dan weer omhoog van 400 naar 1250 m, omhoog ‘kruipend’ via smalle landweggetjes met veel haarspeldbochten; te heiig voor mooie vergezichten (vage bergen van over de 2000 m, Berner Alpen). Wel perfect voor een fantastische wandeling door een superb natuurgebied: het Marais de Tenasses, hoogveenreservaat met veel ons onbekende soorten waaronder een vleesetende plantensoort (ontsnapte exoot???) met enorm grote bloemkelken in prachtige kleurpatronen met veel andere exquise soorten, zoals moerasrozemarijn, zeldzame veenbes- en heidesoorten en veenmospakketten.
Nooit zo iets gezien, waanzinnig mooi!!! Vandaar dan een pad, Sentier d’Eremite, gewandeld door een heerlijk, paddenstoelrijk en oud bos met spannende ondergroei en bomen, voor we weer, 800 m naar beneden, terugreden naar het
grote meer richting Chateau de Chillon. Een prachtige 13e eeuwse burcht fraai op een rotspunt in het Meer van Genève gelegen en historisch en strategisch van groot belang. Zeker een uurtje lang de kasteelzalen, torens, kelders, kapel en houten omlopen bekeken. Bij een buvette koffie, thee en iets lekkers met prachtig uitzicht over het meer genuttigd.
Op weg naar huis, rijdend langs het meer nog in een mooi dorp aan de oevers, Lutry, een prachtig dagje uit sfeervol afgesloten. Tegen 19 uur kwamen we terug in St. Livres en rondden de dag tegen 22.30 uur af in een prettig oud restaurant in het dorp.
3 en 4 oktober: Zaterdag 3 oktober werd een dag ‘all in the family’, met marktbezoek in het nabije stadje Morges aan het Meer van Genève. Behalve voor de boodschappen zorgden we ook al wandelend langs eetkramen voor een geslaagd uitstapje. Weer thuis splitste de groep zich klassiek: Willy en Peter gingen Yannis in Bussigny tijdens een C-jeugd voetbalpartij toejuichen (toch 2:3 verloren…); Kirsten, Marianne en Anouk vermaakten zich thuis. Willy heeft wel samen met Kirsten de roos (zie boven) op een goeie groeiplek geplant.
Zondag 4 oktober begon heerlijk met uitslapen en een uitgebreid ontbijt op terras in de nog warme oktoberzon. Daarna moest een appeltaart nog voorbereid worden, het huiswerk van de kinderen gecheckt worden, voor we in de vroege middag zonder Yannis (wiskundeproefwerk voorbereiden), na een spannende haarspeldbochten-tour, ruim 15 km de Jura in naar Col du Marchairuz op 1400 m hoogte. Boven dan een mooie wandeling met z’n vieren door mooie bossen, weilanden met een superrijke kalkflora, Karst, en een tussenbergtop, Mont de Bière Derrière, met prachtig uitzicht op de hele rij Alpentoppers, waaronder de allerhoogste, de Mont Blanc. Even een hele poos tussen de gentianen gezeten en vol eerbied naar de hoge bergen en het grote meer gekeken. Terug wandelden we via kleine bergpaden (dankzij GPS) door enorm soortenrijk bos en kalkrijk grasland – smullen voor florafreaks – naar ons uitgangspunt. En thuis stond dan een heerlijke walnoten-appeltaart op ons te wachten en later een grote bakplaat vol pizza die we met z’n zessen helemaal opaten…
Maandag 5 oktober reisden we ’s ochtends via Lausanne, Neuchâtel en Basel naar Freiburg im Breisgau. Hier verbleven we nog tot 11 oktober: weerzien met de stad, maar ook het nabije Zwarte Woud.
Een jaartje later…
Met de Paasdagen in Genève, St. Livres en wijde omgeving
Paasweekeind 20 -22 april 2019
Na een ontspannen ontbijt met Kirsten hebben we samen op de zaterdag voor Pasen (20.4.2019) een heerlijke lentewandeling door het dal van de Aubonne ondernomen: van 11 – 15.30 uur langs een wilde beek met frisse hellingbossen genietend van de hele voorjaarsflora van de Zwitserse Jura, maar ook van het heel afwisselende groen van een fraai arboretum.
Pauzeren deden we in het restaurant van het Arboretum en op de weg terug wandelden we door liefelijk boerenland met heerlijke Alpen vista’s. Erg mooi, vooral ook de rijke vogelzang, de vele vlinders – massa’s oranjetipjes, maar ook enkele parelmoervlinders en koningspages – en de zeldzame rode en zwarte wouwen, cirkelend hoog in de lucht. Weer thuis vielen we als het ware in een erg lekkere frambozentaart…
1e Paasdag: Voor het ontbijt even met Kirsten echte en chocolade eitjes resp. kleine cadeautjes in de tuin verstopt. Laatste keer denken we… Na een uitbundig paasontbijt met de trein van 12.19 uur uit Allaman naar Genève waar we een half uur later arriveerden. We hebben ons samen tot 17.15 uur in de oude stad van Genève vermaakt, het oudste huis (museum) van de stad bezocht, op een terras een tweede koffie gedronken, een mooi vesting park en een markt bezocht. Zijn vervolgens langs de Rhôneoever geslenterd, hadden het gevoel door een Franse stad te wandelen, alleen iets strenger, grijzer, licht mondain hier en daar, maar vooral niet druk op de 1e Paasdag! Voor Kirsten bleek die wandeling ook bijzonder omdat wij wandelend kilometers aan elkaar regen die zij anders alleen via de auto en trein, of apart bezocht, waarvan zij nu de verbinding begreep.
Op de terugweg naar huis, onze zwager Peter nog op station Morges van de trein opgehaald. Bijpraten, uitrusten, etensvoorbereidingen, samen heerlijke eten tot ongeveer 22 uur…
2e Paasdag: Tussen 9 en 10 uur druppelde iedereen binnen voor zijn ontbijt waar we ons allen de tijd voor namen. Ergens tegen de middag gingen we weer met Kirsten op stap, de Hoge Jura in. Doel was een heerlijk klein dorpje met een indrukwekkend oud en fraai kloostercomplex: Romainmôtier. Daar lieten we ons ruim de tijd om het prachtige dorpje en de abdij te bezichtigen en wandelden uiteindelijk langs de Nozon, een onstuimige bergbeek, door fraaie bossen terug naar het dorp.
In het dorp dronken we in een kleine brasserie een erg lekker donker en zwaar bier voor we weer iets na 17 uur in St. Livrès aankwamen. Daarna lieten we ons de tijd om rustig een aperitiefje met tapas te nemen voor we aan een gezellige BBQ begonnen en de hele avond nog doorpraatten over de dagen met elkaar, de familie, uiteindelijk over ‘god en de wereld’ (‘alles en nog wat’, grenzeloos, ook in tijd als je niet oplet…). De volgende ochtend zouden we pas tegen de middag richting Freiburg in Duitsland vertrekken.
Post Corona: 4 dagen in Zwitserland
28 t/m 31oktober 2022
28 oktober: Willy’s jongste zus Kirsten werd 55!! En we waren vast van plan haar op haar verjaardag nog te zien en in haar eigen ‘biotoop’ te feliciteren. Reisden aan uit Biberach in het Zwarte Woud, passeerden Freiburg, Basel, Olten, de twee mooie meren Meer van Biel en Meer van Neuchâtel cq. Solothurn voor we tegen 15.30 uur in Morges aan het Meer van Genève het weerzien met Kirsten vierden. Na een vlotte autorit naar haar huis in St. Livres werd het nog een lange avond en famille, met cadeautjes en -klassiek Zwitsers- kaasfondue. Prima geslapen in hun fijne gastenkamer met tuin- en bosuitzicht.
29 oktober: Terwijl al vroeg de wasmachine met al onze was draaide en Kirsten in alle rust -heel ‘zen’ vond ze zelf- twee bakblikken Apfelstrudel, deeg en vulling, voorbereidde, genoten wij van de sfeer, en een vroege thee tot dat Kirsten tegen 10 uur een prachtontbijt met yoghurt, frambozen, verse broodjes, sap etc. voorbereid had. Heerlijk relaxed met de hele binnendruppelende familie tot 11.15 uur ontbeten. Tot na 12 uur even een wat uitgebreider dorpswandelingetje, foto’s gemaakt
en vervolgens tussen 12.30 – 16 uur met z’n zessen in de familiekoets naar een alternatieve dierentuin in La Garenne met uitsluitend inheemse, zeldzame diersoorten en huisdierrassen. Een combinatie van dierenopvang van gewonde dieren en fokprogramma van bedreigde diersoorten, zoals lynx, wolf, das, bever, uilen en andere roofvogels, met als hoogtepunt op enkele meters afstand, in een reuzevolière, twee lammergieren. Erg indrukwekkend! Mooie volières en ruime uitloopgebieden in natuurlijk bos met spannende paden en bruggen.
Na dit geslaagde family event thuis met 7 mensen de zelfgemaakte bakblikken vol Apfelstrudel incl. nog wat koekjes 100% opgegeten. Heerlijk! En even was het warm genoeg om op terras van de late namiddagzon te genieten.
30 oktober: We beleefden tijdens ons bezoek niet alleen Kirsten’s verjaardag maar ook het afscheid van de zomertijd. Om 7 uur al uit bed (eigenlijk 8 uur dus), een uurtje gewonnen! Gauw een geïmproviseerd ontbijt, en dan 4 kleine rugzakjes vol brood, kaas, beleg, (droog) fruit en groenteschijfjes en uiteraard water pakken voor we een uurtje later per auto naar het station Allaman (bij Morges) rijden. Vandaar per trein naar het befaamde Wallis, uitstappen in Sion en vandaar met een postbus (zo heette ‘ie) naar Icogne, een leuk bergdorpje met veel houten huizen, en dan maar wandelen… Eerst de verkeerde kant op, maar dan uiteindelijk met heerlijk mooi herfstweer wandelden we via de Bisse du Clavau en eindeloze, bewateringsdijkjes door hooggelegen wijnbergen met een uitzicht op magnifieke bergpanorama’s met zelfs al witte toppen van de eerste sneeuw deze herfst! Het begin van de wandeling was zelfs voor laaglanders gezellig en rustig tot we een diep dal (1100 hoogteverschil, de Icogne) bereikten.
Het pad werd glibberig, wel nog min of meer waterpas, spannend gelegen langs bergwanden, vaak bestaand uit houten planken en met metalen afrasteringen langs de afgronden. Ook nog door een lage looptunnel gewandeld, donker, wel verlicht dankzij een smartphone-processie. Uit de tunnel dan opeens een fantastisch uitzicht op bergreuzen van boven de 3000 m hoogte. Zelf bevonden we ons op 660 m hoogte: dus beneden de bergbeek en boven de Alpengiganten rondom.
Spectaculair!!! Uiteindelijk wandelden we dan nog 6-7 km over dijkjes langs ‘bisses’ (watergeulen) in de wijnbergen. De uitzichten over de herfstige wijnbergen bleven prachtig. Mooi, mooi, mooi.
Tegen 15 uur daalden we af richting het centrum van oud-Sion, waar we op een niet meer zonnig, wel warm terras van koffie resp. biertjes genoten. Het begon al te schemeren toen we weer met trein en auto in St. Livres terugkeerden van een heerlijk dagje uit.
31 oktober: Weer zo´n zonnige, relatief warme dag! Na ontbijt en wat pak- en opruimbezigheden had Kirsten vandaag nog even tijd voor een mooie wandeling tussen 10 – 11.30 uur in haar directe woonomgeving: het dorp uit, langs een beekdal door het mooie bos tot het Arboretum Vallon de Aubonne en weer terug
door bos en veld met heerlijke Alpenpanorama’s en zicht op het Meer van Genève, langs de Aubonne en relaxed door de wijnbergen terug naar En Léderey. Na een vroege lunch bracht Kirsten ons weer naar het station in Morges. Op haar wachtte het serieuze werk, op ons Willy’s geboortestad Keulen, waar we eindelijk eens langer dan enkele uren wilden vertoeven en voor 6 dagen een appartement hadden gehuurd…
Een Late Lentereis door 5 Landen
3e etappe: enkele dagen in Zwitserland vanuit St. Livres, 29 – 31 mei 2025
29 mei 2025: Onze derde lange reisdag met de trein. Van Paris-Gare de Lyon via Dijon, verder naar Lyon Part-Dieu reisden we in een trein met mooie grote ramen en regelmatig mooie berg-, bos- en veldpanorama’s. Na Lyon, richting Aix-les-Bains, werd de reis nog veel mooier. En ook hier hadden we het geluk van zitplekken met grote, schone ramen: veel verwondering over hoge bergtoppen, bossen en aan het eind een prachtig meer. En tot onze verbazing volgde dan nog zo’n mooie treinrit door de Alpen van Aix-les-Bains tot Genève. Vandaar tot Allaman aan het Meer van Genève was het dan nog een ruim half uurtje treinreis langs het meer. Daar wachtte (schoon-) zus Kirsten al op ons, en – als of ze het aanvoelde – koos ook zij een mooie, wat langere autoroute naar huis. En dat huis en de voor- en achtertuin groeien ook elke keer dat we, na jaren, weer eens komen kijken fraaier samen met de omgeving.
Tussen 22 uur en middernacht praatten we bij over onze reis, hun meest recente leven, onze politieke overeenstemmingen, tussendoor ansjovis, gevulde tomaatjes, Griekse vleestasjes, olijven, kazen etc. proevend en met een fles rosé en water alles samen genietend. Deze Hemelvaartsdag was een super-spannende en geslaagde dag!
30 mei: Vandaag stond er, na een korte autorit naar station Allaman en een eveneens korte treinreis naar het dorpje Epesses, een mooie (na-)middagwandeling door de befaamde wijngaardterrassen van Lavaux op het programma. Het gebied strekt zich 30 kilometer uit over de lagere hellingen tussen Château de Chillon en Lausanne langs het Meer van Genève. Fraai weer versterkte nog de charme van de wandeling door mooie wijnbergen, liefelijke kleine wijnbouwdorpen, gelegen langs een buitengewoon aantrekkelijk binnenmeer in heerlijke Alpencoulisse.
In Epesses keken we eerst een beetje rond voor we naar het buurdorp Rivaz wandelden. Soms zochten we even de schaduw van schaarse bomen op gezien de stekende zon rondom. We stelden vast, dat we lang niet meer zo’n felle zon gevoeld hadden. Toch besloten we – het was gewoon te mooi overal – nog een dorp verder te wandelen: Saint Saphorin. Kirsten kende het mooiste van de mooie dorpjes ook nog niet en dan bleek er ook nog een restaurantje met dakterras en zeezicht open! Wat gegeten en gedronken met heerlijk uitzicht op besneeuwde Alpentoppen, een prachtig glinsterend meer en nabije wijnbergen (UNESCO-werelderfgoed).
Tegen 16 uur vertrokken we van het plaatselijke station aan het meer naar een stadje vier kilometer verderop, Vevey. Een stadje met een oude binnenstad, huizen 4-hoog, deed ons denken aan Solothurn, maar dan met een prachtige boulevard en een bloemrijke, ontspannen sfeer langs het meer.
Tegen 18 uur weer thuis. Wat je soms in een dagdeel kan beleven… En Kirsten zorgde ook nog weer voor een heerlijke, zelfgemaakte vegetarische lasagne buiten op terras. Tot 21.20 uur bleek het licht genoeg!
Zaterdag 31 mei: Gezellig ontbijt met z’n vieren, overgaand in de voorbereidingen van een mooie wandeling in de Jura. Daar parkeerden we ruim voor het middaguur en na een mooie panoramische autotoer op een parkeerterrein van een l’hôpital (ziekenhuis) bij Saint Loup. Hier bevindt zich de ingang van een heel oud, weelderig bos in een héél fris groen ravijn met de wilde bergrivier Nozon (Gorges du Nozon).
Prachtig gebied, waar we al gauw heel wat -voor ons- zeer zeldzame wilde planten begroeten: Wilde akelei, Damastbloem, heel grote, lange Witte rapunzel in alle bloei- en verwelkstadia tot we ons eerste doel, een indrukwekkende waterval, Cascade du Dard, bereikten.
Vandaar wandelden we dan weer omhoog langs de bovenkant van de waterval richting Croy. Bleek een leuk, liefelijk gehucht waar we ook langs een mooi beekje konden lopen met mooie achtertuinen bij ‘echte’ Zwitserse huizen. Prima sfeer!
Uiteindelijk belandden we in Romainmôtier (zie ook boven, verhaal van pasen 2019 in St. Livres). Een dorpje met een pracht van een oud klooster, poort met ommuring, en een binnenhof waar toevallig een sfeervolle planten- en tuinmarkt plaatsvond. Op het terras genoten van koffie en gebakje en samen met Marianne ook nog even de abdijkerk van binnen bewonderd. Werkelijk indrukwekkend en een héél mooi cultureel intermezzo!
Langs de andere kant van het ravijn weer teruggelopen naar Saint Loup. Weer helemaal onder de indruk van de heerlijke voorjaarsflora, deze keer nog aangevuld met een kalkrijk rotsig stuk met enkele orchideeënsoorten – mannetjesorchis, poppen- en groenknolorchis – en als topper uiteindelijk ook nog Welriekende nachtorchis (!). Voor de vele onbekende rotsplantjes hadden we een plantenvinder (app) moeten raadplegen (maar dat wilden we onze gastgevers niet aandoen…).
Tegen 16 uur beëindigden we een heerlijke wandeling op het parkeerterrein van het ziekenhuis Saint Loup. Een uurtje later waren we weer in ons tijdelijk thuis waar we na een langere pauze verrast werden door een heerlijke rijstschotel met lamsvleessaus. Weizenbier bleek uitstekend bij deze maaltijd te smaken. De avond sloten we af met iets héél bijzonders: We werden getuige van een zelden vertoonde suprematie in de Champions League finale PSG Paris : Inter Milano 5:0. Wat een fiasco voor de Italianen!! En dan zouden we de volgende dag doorreizen naar Bergamo via Milano…