Dankzij familie – Willy´s jongste zus Kirsten en haar familie – en collegiaal-vriendschappelijke contacten met onze Zwitserse groene schoolpleinen- en natuurspeelcollega’s Alex Oberholzer en Lore Lässer, bezochten we sinds de late jaren ’80 van de vorige eeuw relatief regelmatig het zo keurige, vrijgevochten landje in de Alpen.
- Ons eerste, meerdaagse verblijf in Zwitserland gebeurde ongepland, maar bleek uiteindelijk ontroerend en onvergetelijk. Het gebeurde aan het eind van onze eerste reis naar Italië, in Locarno e.o., op de laatste dagen van februari en 1 maart 1975.
- In het voorjaar van 1989 bezochten we voor de eerste keer bioloog/PABO-docent Alex Oberholzer en zijn vrouw Lore Lässer in hun woonoord Solothurn. We zouden elkaar nog regelmatig in hun eigen land, maar ook in Nederland en Duitsland ontmoeten.
- Kirsten en Peter bezochten we voor het eerst tijdens een Zwitserlandreis tussen 11-18 mei 1997. Hun eerste woning bevond zich op een boerderij in Gollion.
- Op deze reis waren we weer te gast bij Alex en Lore in Solothurn, maar ook op tuin- en thuisbezoek bij een Zwitserse Oase-abonnee, Verena Groeneveld in Bern en omgeving. Onderweg stapten wij op aanraden van Alex ook nog enkele uren uit in het mooie stadje Fribourg (Freiburg).
- In 2001 was er een extra reden om naar Zwitserland te reizen: eind augustus werden Kirsten en Peter trotse moeder en vader van een mooie, gezonde en levendige jongen, Yannis! Hij was net 10 weken oud toen we elkaar begin november voor het eerst ontmoeten. En toch werden we weer enorm verwend en reden we samen via het Rhônedal de Alpen in tot op 2100 m! Yannis’ hoogtedoop en koude test, onvergetelijke momenten!
- 25 t/m 30 maart 2006 bezochten wij Kirsten, Peter, Yannis en Anouk in Monnaz, op hun tweede woonadres in Zwitserland. Een dorp van nog geen 400 inwoners, eveneens in het kanton Vaud gelegen. Twee dagen heen en weer op reis naar Zwitserland en vier heerlijke dagen verblijvend en famille. Intussen was de huishouding gegroeid met een meisje, Anouk. Zij woonden prachtig in dit heel rustige boerendorp, Franstalig met uitzicht op een prachtige burcht – Vufflens-le-Château – die je na een wandeling door een smal, diep dal met bergbeek binnen 20 minuten kon bereiken. De hellingbossen onderweg kenden een weelderige, prachtige flora: nooit zoveel Stengelloze sleutelbloemen gezien, maar ook prachtige groeiplekken van Wilde narcissen, Gevlekt longkruid, sterhyacinten, Bosbingelkruid, Maartse viooltjes… Tegelijkertijd zagen we boven ons twee stelletjes Zwarte wouwen zweven! Eerder al hadden we in de wijnbergmuren vele muurhagedissen, vlinders en een grote bijensoort – totaal zwart me blauwe ondervleugels – voldoende opgewarmd de zon zien opzoeken. Een van die heerlijke zonnige lentedagen, zondag 26 maart 2006! Dit was ook de dag waar we voor het eerst het hele laat-winterse Alpenpanorama, inclusief de Mont Blanc boven het Meer van Genève konden bewonderen. Bijna te mooi, een Ansichtkaartengevoel! Voor de rest was het weer wisselvalig tot echt regenachtig zodat we voldoende tijd voor verhalen, bijpraten, de kinderen beter te leren kennen, hun school (Yannis) en kinderdagverblijf (Anouk) te bezoeken resp. de werkplek van Kirsten en Peter. Heerlijke dagen!
House warming in St. Livres
22 – 25 februari 2013:
Op reis naar Rome – waar Willy zijn 60e verjaardag wenste te vieren – bezochten we ook nog een lang weekeind Kirsten en haar familie. Zij allen wilden ons graag en met gepaste trots hun fraaie nieuwe huis in St. Livres, in de Zwitserse Jura, niet ver van het Meer van Genève, laten zien en beleven. En ook hun bureau in St. Sulpice direct aan het meer.
Na een rustige aanloop vanaf Texel, 8.40 uur, met een bus, de veerboot, nog een bus, en een relatief langzame trein naar Amsterdam, stapten we hier achtereenvolgens in snelle treinen naar Brussel, Parijs en Lausanne waar we al om 19.47 uur arriveerden. En vandaar kostte het weinig tijd voor we om 20.15 uur in Morges binnenreden waar, verrassing, Peter en Anouk op ons stonden te wachten. Kirsten was met te veel vertraging uit Brussel vertrokken en kon dus niet samen met ons in Lausanne binnenkomen. Met z´n vieren dus naar St. Livres. Even rondkijken in het ruime, moderne en nieuwe huis met een flinke voor- en nog grotere achtertuin gelegen tegen weiland en bosrand aan. “B & B Boszicht met eigen douche” vanuit de ruime gastenkamer waar we snel onze spulletjes neer zetten. Terwijl Peter voor een tweede keer de toer naar Morges moest rijden om ook Kirsten van het station op te halen, lieten de kinderen Anouk en Yannis ons enthousiast hun kamers op de bovenverdieping en de rest van het huis zien. Weerzien met Kirsten al voor de bezichtiging helemaal rond was! Ondanks hun moeheid zorgden Peter en Kirsten toch nog gauw voor een snelle spaghetti-maaltijd en dat de kinderen naar bed gingen. Afrondend praatten we daarna nog enigszins bij en vonden ze ook nog tijd om naar onze zeer welgemeende complimenten te luisteren. Arme Peter en Kirsten, een lange werk- en reisdag en dan nog familie over de vloer. Het werd toch nog 0.15 uur voor we in bed lagen.
23 februari: Uitslapen en een heerlijk loom zaterdagontbijt. Voor de lunch met wafels wel nog een wandelingetje door het aardige dorp en de nabije wijnbergen met fraaie vergezichten richting het Meer van Genève en de hoogste Alpentoppen. Koud was het! En natuurlijk moesten wij ook allen telefonisch Willy’s oudste zus met haar 61e verjaardag feliciteren. Er hingen ook al gauw de heerlijke geuren van een zeer lekker Indiaas lamsgericht in huis. De mannen bezochten vervolgens een zaalvoetbaltoernooi in Morges om Yannis op passende wijze aan te moedigen… Willy herinnerde het vooral aan zijn eigen handbaljeugd. Thuis in St. Livres was er tijd voor een relaxte dag met foto’s en filmpjes kijken, lezen, spelletjes, koken, eten… Een fijne dag en famille!
24 februari: Voortzetting met een heel rustige zondagmorgen in familiaire kring. Kirsten, Anouk en Willy bereidden en bakten een appeltaart resp. een hazelnootkrans ’ter verhoging van de feestsfeer’. We praatten een beetje over Europese subsidies, speelden met de kinderen, voor we tussen 14 – 16 uur tijdens een mooie familiewandeling de wijdere omgeving verkenden: door de heuvels, wijnbergen, langs een wilde rivier naar het nabije stadje Aubonne en vandaar weer terug naar huis. Marianne bleef in huis, blij dat zij een 12-tal belangrijke mails nog bij heeft kunnen werken…
25 februari: Een (school- en werk)dag waar we tot ’s middags om 14 uur achtereenvolgens van iedereen afscheid konden nemen: eerst, al om 7.40 uur, van Peter en de beide kinderen, ontroerende momenten. Dan rustig met z’n drieën ontbeten, en met (nog een) koffie tijd om even in alle rust met Kirsten te praten. Samen gingen we dan nog voor de middag naar hun werkplek in St. Sulpice aan het Meer van Genève, waar Kirsten, Peter en drie medewerkers over een riante kantoorruimte beschikken. Even in de ruimtes kijken en dan nog een korte wandeling naar het zeer rustige, winterse meer. Nog even met Peter op het kantoor een kleine lunch, nog eens afscheid nemen en dan bracht Kirsten ons nog gauw naar Lausanne CS waar zij ons stipt om 14.18 uur in de TGV naar Milaan kon uitzwaaien.
- Vanuit Dijon (oktober 2015),
- Pasen 2019,
- oktober 2020,
- oktober 2022,
- eind mei 2025,