Eind april 1993 – eind februari 2009
We vonden het vanaf begin jaren 1990 steeds lastiger worden om vanuit Zuidbroek ons werk voor Oase te blijven doen: te decentraal voor een netwerkorganisatie, gericht op Nederland en Vlaanderen. Daarom zochten we een bij onze Oase-activiteiten passende, centraler gelegen woon- en werkplek. Na wat pogingen die nergens op uitliepen zagen we een advertentie in de Volkskrant voor een woonruimte in een voormalig klooster in Beuningen. Daar reageerden we op en na een eerste afwijzing konden we er op de bijzonder warme Koninginnedag van 1993, geholpen door heemtuinvrijwilliger Luppo Jager, uiteindelijk toch naar toe verhuizen. Uiteindelijk zouden we bijna 16 jaar in het voormalige nonnenklooster wonen en werken.
Deze periode in ons leven werd sterk bepaald door al onze inspanningen om onze in datzelfde jaar (1993) nog opgerichte Stichting Oase vorm te geven. Heel belangrijk daarbij waren aanleg en beheer van de Oasetuin en het bouwen van het lemen paviljoen.
Reizen en reisjes
Het vele werk had tot gevolg dat we in die periode weinig grote privé-reizen gemaakt hebben. We waren wel veel op stap, maar dan vrijwel altijd om in Nederland en daarbuiten ‘Oases te zoeken’ en die bij een groter publiek bekend te maken door artikelen in het tijdschrift, beschrijvingen in gidsen en het organiseren van een- en meerdaagse excursies.
Reizen uit die tijd die nog wel (gedeeltelijk) een privé-karakter hadden, gingen naar Ierland (1995, cadeautje van onze Oase-vrienden!), naar de Sächsische Schweiz en Praag (augustus 2000), Umbrië (waar we verbleven in het fantastisch gelegen middeleeuwse huis van een Oase-vriendin in Tuoro bij het Meer van Trasimeno) en Marokko (studiereis naar Stehat, met de Nederlands-Marokkaanse bioloog en opbouwwerker Mostafa El Filali). Onze vijftigste verjaardagen waren ook aanleiding om er iets gedenkwaardigs van te maken. In augustus 2002 (rond Marianne’s 50ste verjaardag) fietsten we vanaf de bron in Donaueschingen langs de Donau. We kwamen niet erg ver, want er was die zomer ook daar sprake van heel hoog water. De Donauradweg was niet meer begaanbaar. Willy’s 50ste verjaardag vierden we begin maart 2003 in Barcelona. Die stad was sinds de Olympische Spelen helemaal opgeknapt, maar nog lang niet zo vol toeristen als later. Een heerlijke week!
Beuningen en omgeving
De gemeente Beuningen bestaat uit vier dorpen. Van oost naar west, in de stroomrichting van de Waal: Weurt, Beuningen, Ewijk en Winssen. Beuningen was het hoofddorp met gemeentehuis, bibliotheek en winkelcentrum. Vooral dit dorp had het karakter gekregen van ‘stedelijk uitloopgebied’. Het klooster waar wij woonden en werkten lag aan de ‘goede’ (d.w.z. nog niet volgebouwde) kant van de weg die de vier dorpen met Nijmegen en het verdere achterland verbond, de Van Heemstraweg. Om snel – naast de kloosterbewoners – meer contact te krijgen met Beuningers en te begrijpen wat er allemaal in deze gemeente speelde, werd Marianne actief in de Beuningse gemeentepolitiek. Ze maakte al snel deel uit van de Commissie Ruimtelijke Ordening en de Commissie Milieu. Leerzaam, zeker, maar na 4 jaar wist ze dat het praktische politieke werk niet ‘haar ding’ was.
Natuurlijk verkenden we ook nu, net als vanuit onze eerdere woonplekken lopend en per fiets uitgebreid onze directe omgeving; het Land van Maas en Waal en het Rijk van Nijmegen. Gezien vanuit Beuningen was Nijmegen ‘de stad’. In die periode werd deze stad steeds aantrekkelijker. Het hele centrum, dat na het verwoestende Amerikaanse bombardement in 1944 te snel weer was heropgebouwd, kreeg een ‘grote beurt’.
Water en vuur
Het was prettig om over de rustige Kloosterstraat naar de nabijgelegen Beuningse uiterwaarden en de rivier te wandelen; ook die werden in de loop der jaren steeds interessanter. Op veel plekken langs de Waal, waaronder dus ook bij Beuningen, werd ruimte gemaakt voor de rivier en natuurontwikkeling.
Dit beleid leidde ertoe dat de rivier meer kans kreeg om bij hoogwater de toestroom te verspreiden. Desondanks hebben we toch een aantal angstige dagen beleefd toen de Waal in 1995 dreigde te overstromen. Hele straten werden geëvacueerd. Wij bleven, omdat we ervan uitgingen dat we hoog genoeg zaten op onze zolderverdieping. Uiteindelijk zijn we met zijn allen met de schrik vrijgekomen. Het waterpeil daalde net op tijd.
Een ander angstig moment beleefden we toen er bij onze buren, Café de Vrijboom, een grote brand woedde. Bibberend stonden we met zijn allen buiten te kijken of het dak van het klooster vlam zou vatten. Dat gebeurde gelukkig niet (hoewel de wind wel precies verkeerd stond).
Verhuizing binnen het klooster
We zijn in november 1996 binnen het klooster verhuisd van nummer 3 (in het hoofdgebouw) naar nummer 5a. Dat kon over het dak van de onderliggende Galeriegang. Karim heeft ons daarbij goed geholpen!
Vanaf dat moment konden we op de begane grond, in het verlengde van de voortuin de Oase-winkel inrichten, waardoor we wonen en werken enigszins gescheiden konden houden. De bovenste verdieping was met een woon- en slaapkamer ons privédomein. Op de tussenverdieping was de keuken, die we ook gebruikten om samen met tijdelijke medewerkers, vrijwilligers en stagiaires te lunchen.
We zouden tot eind februari 2009 in dit appartement wonen en werken. Het was zonder twijfel de tijd dat we het meest open stonden voor bezoek uit binnen- en buitenland. Mede door verschillende publicaties (boeken en artikelen) wisten velen de Oasetuin te vinden en als het even kon ontvingen we onze bezoekers met koffie en verhalen in de Oase informatieruimte.
Het was geen gemakkelijk besluit om weg te gaan van de plek waar we zoveel meegemaakt hadden en zo duidelijk een stempel op hadden gedrukt, zeker wat de buitenruimte – de Oasetuin – betreft. Het was heel ‘eigen’ geworden. Een mix aan redenen zorgde er toch voor dat we de uitdaging aangingen een oude wens van ons – een tijdje op een eiland te wonen – uiteindelijk eind februari 2009 in vervulling lieten gaan. Met de verhuizing naar de Herenstraat in Den Hoorn (Texel) begint een nieuw hoofdstuk in ons leven.
Verder lezen:
- Het voormalige Klooster (met verhalen over de geschiedenis, onze medebewoners etc.)
- Oasetuin (met links naar de verhalen over de voorgeschiedenis, de aanleg van de tuin, de bouw van het lemen paviljoen en de vlinderheuvel, fotoseries en verhalen uit de tuin en tenslotte nog een apart verhaal over de voortuin.