De eerste 3,5 jaar van onze tijd in Beuningen woonden en werkten wij in een ruim 14 m lang zolderappartement in het voormalige klooster. Vooral leuk voor hard op en neer rennende kinderen… En een riant uitzicht over de beeldentuin en de tuinen van enkele bewoners. In die jaren, mei 1993 – november 1996, droomden we al van een minder provisorische werkruimte, niet zo verborgen in een uithoek van de kloosterzolders. In de loop van het jaar 1996 verbouwde Stichting Klooster o.l.v. Cobi van Hemmen de gymzaal en twee van de drie aan de straatkant gelegen voormalige schoollokalen met buitenruimte (vml. schoolplein) tot ruime woon-werkruimtes. Wij hadden onze interesse voor een van de appartementen al in een vroeg stadium bekend gemaakt.
Tussen 31 oktober – 4 november 1996 verhuisden we, deels via de stoep aan de voorkant van het klooster, deels via het platte dak aan de achterkant van het schoolgebouw. Van een grote lange zolderruimte met tuinuitzicht dus naar de voormalige 1e klas van de meisjesschool van het klooster.
De ‘verhuizers’ José Seeling, Ineke Schaars, Saskia Ellinger en Karim Muhyaddin verdienen een dikke pluim evenals Ruud Harmsen voor het in de witte muurverf zetten (1 november, 2e keer) van de grote, 4,50 m hoge en ca. 50 m2 grote, toekomstige Oaseruimte.
Op de entresol van de werkruimte richtten we een provisorisch kantoortje voor de eerste weken in. Want het zou nog een hele tijd duren, tot we met behulp van vele vrijwillige handen de ruimte tot in alle details ingericht hadden. Een ding was duidelijk: alles zou niet alleen bouw-organisch verantwoord worden ingericht maar het liefst ook oogstrelend en zo sfeervol mogelijk mogen zijn.
Op 7 november hielpen Henk Hage, Karim Muhyaddin en Ruud Harmsen ons bij het ophalen, transporteren en afladen van een lading hout (125 houten vloerplanken, 14,5 cm x 2,5 cm, 2nd hand voor f 15,- per m2). ‘s Avonds vierden we met bovengenoemden de verhuizing met een etentje in restaurant Ankara in Nijmegen.
Vier dagen later begon Willy met Ineke de vloer te leggen, nog eens 4 dagen later, 15 november, was dit karwei af! Al op de beide volgende dagen schuurden we dan met een gehuurde GAMMA-machine de vloer, en op het eerstvolgende, vrije moment volgde het in de harsolie zetten van de planken. “Mooi, stinkt, wel organisch!”, schrijft Willy in het logboek…
we te wennen: hadden we maar een beetje meer geduld moeten hebben tijdens het droogproces…
Gestaag werkten we dan in de 5 weken tot het eind van het jaar aan de inrichting van de entresol tot een kleine vakbibliotheek, met kopieerhoek en een lange werk- en leestafel. Voor de waardevolle, meestal antiquarische boeken (hartelijk dank, Rob Leopold!), bouwden we een gesloten kast met glazen deuren. Een sisalvloer hadden we toen natuurlijk al gelegd (zonder kieren…). Het planken- en staandersysteem ‘op maat’ kochten we overigens bij het bedrijf COMBO in Nijmegen. Hun Lundia-achtige (alleen veel minder duur) kastensystemen etc. kenden we al uit onze Oost-Groningse periode. Zij werden door het sympathieke Sociale Werkvoorzieningschap WEDEKA in Ter Apel gebouwd en in 10 winkels in het hele land nog steeds verkocht.
Voor de jaarwisseling kwam er ook nog mooi marmoleum in het ingangshalletje te liggen en 19 december hielpen José Seeling en Ineke Schaars ons bij het ophangen van de ruim 4 m lange en 3 m brede lichte gordijnen voor het grote schoolraam naar de buitenruimte. Er moest nog veel gebeuren, maar vanaf januari 1997 konden we het Oasewerk -nog voornamelijk op de entresol- weer opnemen.
Op 7 februari verraste Henk Hage, beeldend kunstenaar en medebewoner in het klooster, ons met het net ingelijste, prachtige schilderij Steenbeek II. Henk overtuigde ons er van, dat het schilderij eerst zijn plek in de nog kale ruimte moest vinden, en dan pas de overige inrichting plaats kon vinden. Later viel ons regelmatig op, hoe de kleuren en de thematiek van het schilderij – vaak onbewust – onze keuzes bij de inrichting van de ruimte beïnvloedden. Samen met hem en zijn vrouw Saskia Deurvorst hebben wij vervolgens de juiste hangplek op de grote crème-witte muur gezocht en die ook uiteindelijk gevonden. Een gedenkwaardig moment dat om enige stilte vroeg. Daarna hebben we nog een hele tijd geluisterd naar mooie verhalen van Henk.
Nu konden we met de inrichting van de benedenruimte als winkel-, vergader- en kantoorruimte van Stichting Oase van start. Grotendeels straalden de ruimtes al gauw, vooral beneden, een bijna huiselijke sfeer uit: centraal stond een grote tafel en vrij prominent ook een bedbank in een hoek van de ruimte. Voor het bouwen van originele tafels voor de verkoop van boeken, een werkblad op de entresol, het publicatiebord, de brede vensterbank e.d. houtwerk had Michèl Schutte uit het klooster belangstelling. Tussen 13 maart en 28 mei heeft Michèl ons met fraaie, unieke en betaalbare meubels verrast. Vooral de zelf getimmerde trapeziumvormige tafels van Fins berken triplex met als poten lange stelen van een aks (bijl met een lange steel) vonden we heel verrassend:
Desgewenst konden we de tafels ook tot een zeshoekig geheel aan elkaar schuiven. Minder opvallend, maar des te belangrijker voor de sfeer in de ruimte was de eikenhouten lijst die we van Ineke Schaars cadeau kregen en die Michèl tot een “mooie kaarten bord” omtoverde. Iets vergelijkbaars gold ook voor de folderplank onder de lijst en nog meer voor de vensterbank, die we jaar-in-jaar-uit, soms wekelijks, verfraaiden met een zg. bloemlezing van in de tuinen bloeiende planten, struiken en bomen.
De finishing touch voor de ruimte werd dan, niet altijd even opvallend voor iedereen, de hoofdlamp in de ruimte. Een ‘omgekeerde narrenkap’ noemde een oom van Willy de constructie. Ook weer van Peter van Rijnswou. En ook weer van Nepalees papier, ijzerdraad en kleurrijke scherven. Het duurde nog tot eind augustus voor het Peter lukte deze lamp ook daadwerkelijk via een enge hoge ladder op te hangen…
Afrondend enkele sfeerfoto’s van de ruimte en de zithoek voor de Oasewinkel met uitzicht in de voortuin:
