15-18 juni 1995
Voor een groep medewerkers van ‘Strasse der Gärten’ uit het zeer landelijke Mecklenburg-Vorpommern in het ‘nieuwe Duitsland van na 1989’, organiseerden we 15 – 18 juni 1995 samen met coördinator Axel Täumler een 4-daags studieprogramma met de nadruk op buurtgerichte activiteiten, participatie in het groen e.d. in Nederland. Wij hadden hun werkgelegenheids- en stimuleringsinitiatief “Strasse der Gärten” in de regio Sternberg, niet ver van de hoofdstad Schwerin, al eerder bezocht. Daarbij gaven ze te kennen dat ze graag kleinschalige, buurtgerichte activiteiten en -projekten in ons land zouden willen bekijken ter inspiratie voor hun nieuwe toekomst. Toch eenmaal in Nederland, wilden ze zeker ook iets van Amsterdam zien… Al de eerste maaltijd in de Refter, groepsaccomodatie in Beek-Ubbergen in de fraaie stuwwal bij Nijmegen was voor onze gasten een cultuurshock: waar bleef het vlees bij de warme maaltijd, wat was dat allemaal voor ‘eten’ op hun borden??? En bij de Refter-uitbaters viel ook onmogelijk een uitzondering te maken: vlees bleef voor hen gewoon onacceptabel. Slik… Op het programma stond gelukkig een avondbezoek aan een terrasje langs de Waalpromenade in Nijmegen. We waren niet zo gemeen, een vegetarische gelegenheid uit te zoeken.
Een ding moet gezegd: er werd niet verder gezeurd in de volgende dagen, het 3-daagse programma werd heel goed ontvangen, er werd alleen nog met verbazing gekeken hoe gevarieerd en anders vegetariërs (over)leven.
De groep gedroeg zich nog steeds wel veel collectiever (socialer klinkt vriendelijker) dan een vergelijkbare groep uit Nederland: toen we hen in Amsterdam met plattegronden en veel tips in kleine groepen zelfstandig rond wilden laten struinen weigerden ze dat pertinent. Te eng. Dus wat deden we ten einde raad: voor de eerste keer van ons leven ‘gewoon’ een grachtenrondvaart. Schot in de roos! Want wat moet je anders in Amsterdam, zaterdagmiddag, met een sliert van meer dan 30 mensen achter je aan??? Op onze laatste dag in Nijmegen, op zondag 18 juni pasten we ons nog even aan hun etenstijden aan: warme maaltijd ’s middags en dan tegen 14.30 uur vertrek naar het verre Sternberg. De sfeer was intussen overwegend allerhartelijkst, tenslotte hadden beide partijen veel meer dan gemiddeld van elkaar geleerd.