Marcel Rekers

Bestuurder Stichting Oase vanaf 2016

Hét weekend was toen natuurlijk onze allereerste Oase-excursie “Terug naar de bron”, 25 en 26 april 1992 in Haarlem e.o. Dagen later volgde nog de aanvraag van een proefexemplaar van Oase (nr. 4-1991). Op vier van de vijf Oase-weekends die volgden – Gent, Amstelveen, stinzenplantenweekends in Friesland en Groningen, Zuid-Limburg en de Rijnmond/Voorne – ontbrak Marcel alleen op de deelnemerslijst van Gent.

Samenwerking en kruisbestuiving

Maar we ontmoetten elkaar niet alleen in de vrijetijdssfeer: al in 1994 dacht Marcel intensief na over mogelijke kruisbestuiving van ‘zijn’ hoveniersopleiding in Frederiksoord en de wereld van Stichting Oase, met haar heemtuinen, particuliere natuurrijke tuinen, kleinschalige landschappen etc. Natuurlijk ging het dan vooral om de mensen en hun kwaliteiten die werkzaam zijn in de ‘wereld van Stichting Oase’. In het winternummer lieten we Marcel graag aan het woord: Kruisbestuiving: heemtuinen als stageplaatsen voor het Middelbaar Beroeps Onderwijs. Parallel met deze inspanning werd er ook nog een ander spoor met succes uitgeprobeerd: de drie ecologisch georiënteerde collega’s Theo Janson, Jan Nijman en Marcel Rekers gunden ook nog veel meer collega’s een infectie met het ecologische virus… En zo organiseerden we ook gezamenlijk succesvol een week lang bijscholingscursussen voor docenten in Frederiksoord. 19-26 juni 1995 lukte het ons met praktijktoppers uit de heemtuinwereld een week lang, ieder vanuit zijn specialisme in de praktijk – grasland-, water- en bosbeheer, maar ook b.v. natuurrijke particuliere- en buurttuinen – een mooi leer- en uitwisselingsprogramma te ontwikkelen: “Ecologisch groenbeheer, ervaren praktijkmensen aan het woord”. In ons logboek van die dagen lezen we niet minder dan vijf enthousiaste reacties van de -tijdelijke- docenten Rob Leopold, Hein Koningen, Jan Jaap Boehlé, Nico Kolthek en Ben Veld. En Willy liet enthousiast 100 dia’s over de geschiedenis t/m de toekomstdromen van (Stichting) Oase zien, toonde boeken en brochures op een tafel, verkocht heemtuingidsen en wierf Oaseabonnees. De vlinderheuvel in de Oasetuin – dat lees je dan ook toevallig in het dagboek – moest toen nog voltooid worden… maar we konden ook al putten uit 70 jaar heemtuingeschiedenis!

Tot de eeuwwisseling ontmoetten we Marcel enkele keren met groepjes studenten van het Terra College in de Oasetuin. Zijn collega Jan Nijman schreef in de zomer van 1999 in Oase een artikel over hun tuinbouwschool in Frederiksoord, die toen dus Terra College heette. Niet lang na een Oasereis naar Polen -een favoriet land(schap) van hun alle drie- bezochten Marcel, Jan en Theo ons in oktober 2000 in Beuningen met een verrassend “dank je wel”.

Opleiding Ecologisch hovenier – een nieuwe loot aan de Oaseboom

Het zou nog tot 2004 duren voor we Marcel Rekers weer regelmatiger zouden ontmoetten. Met een “klein maar vastberaden gezelschap” – Heilien Tonckens, Marcel, Ruud Smit en Henk Fokken, twee leidinggevenden van het Terra College in Frederiksoord, lukte het ons, na een half dozijn ontmoetingen in Beuningen cq. in Frederiksoord ‘een nieuwe loot aan de Oaseboom te laten groeien’: Elyseum, de natuur als inspiratiebron, een tweejarige opleiding tot ecologisch hovenier.

De gedroomde docenten

Ooit zal hopelijk nog eens het ultieme boek over de unieke opleiding Ecologisch Hovenier uitgegeven worden. Zolang moeten we het doen met wat korte vegen en schetsen, kiekjes, plaatjes en legendarische verhalen. Voor ons beiden was de cursus dé verwerkelijking van een mooie onderwijsdroom: met gemotiveerde volwassenen serieus en uit de volheid van een concrete praktijk scheppend – van en met elkaar lerend. Daar heb je dan wel uitstekende docenten voor nodig die bereid en in staat zijn op een gelijkwaardige manier met andere volwassenen om te gaan. Ze moeten beschikken over een groot netwerk aan praktijkmensen, die ze goed moeten (leren) kennen. Bovenal moeten de beide docenten ook nog ruimschoots en lang “met elkaar door een deur kunnen” en heel flexibel tegenslagen en problemen kunnen oplossen. Last but not least waren er dan ook nog twee eigenwijzers die van de introductie tot de afronding van de opleiding op gezette momenten van het leerproces kritisch met je samen wilden overleggen hoe het nog beter kan… Heilien en Marcel voldeden ruimschoots aan al die voorwaarden! Onze vele ontmoetingen i.v.m. de opleiding, zeker ook de tussentijdse evaluaties en nieuwe planning, zowel in de noordelijke provincies als ook op Texel hebben we altijd als aangenaam en verrijkend ervaren.

Éen dramatische autoreis met Marcel zullen we zeker nooit vergeten: Op 9 februari 2008 hadden we, strak langs een lijst van punten (evaluatie eco-hoveniersopleiding 1+2, plannen nr. 3), tussen 9.30 – 16.45 uur onze agenda weten te bespreken. Marcel zou ons vanuit het vakantiehuis van familie Tonckens in de Lauwersmeer meenemen naar het station in Assen: “Midden in de fraaie, desolate Lauwersmeer een mobiel telefoontje van Heilien met akelig nieuws: onze lieve Tonnie (moeder van Marianne) is vanmiddag overleden!! Stoppen, bijkomen, bellen, wat nu etc. pp. In een volkomen zwijgzame rit van een uur – prachtige zonsondergang sferen – bracht Marcel ons naar het station in Assen…” (logboek).

Toen we in 2019 met onze bijdragen voor de opleiding stopten waren we er na 15 jaar samenwerking met Heilien en Marcel nog steeds volledig van overtuigd dat we samen een unieke opleiding hadden neergezet en tijdens een reünie in 2017 op Texel werden we daarin ook door de deelnemers vanuit verschillende lichtingen bevestigd.

Ondertussen horen en zien we dat de praktijk nog meer geïnteresseerden lokt dan ooit en meerdere cursussen van 15 deelnemers in het land plaats kunnen vinden. Oud-cursisten zijn intussen docenten en onze twee medestrijdende pioniers Heilien en Marcel bevinden zich ondertussen ook in een stadium van overdracht van hun fantastische werk. In het herfstnummer 2019 van Oase beschrijft Marcel Rekers in de serie van artikelen “Nieuws uit het Oase Netwerk” de opleiding Ecologisch Hovenier. Mooie perspectieven.

Marcel Rekers als Oasebestuurder

Eigenlijk verbaast het ons met terugwerkende kracht dat we pas zo laat op het idee kwamen Marcel met al z’n kwaliteiten te vragen ons bestuur te komen versterken. Maar misschien was dat ook eerder niet te verenigen met zijn werk, familie, zijn decentrale woonoord Assen etc. Troost: intussen weten we natuurlijk ook, dat Marcel zich nu, 2024, nog steeds -ook bestuurlijk- sterk maakt voor de belangen van het Oase Netwerk algemeen en voor de opleiding in het bijzonder. Na ons afscheid nam Marcel de begeleidende rol van de docenten in de opleiding van ons (deels) over.

en Bas…

een in memoriam dat Marcel Rekers namens alle Oasevrienden schreef ter herinnering aan de veel te vroeg overleden streekgenoot van hem: Bas Slatman.

“Adem in adem uit, water in water uit. Dag Bas, grote gulle geest, hoeder van de Twentse bronnen, dank voor al je bloemrijke voetsporen. Zo bleef je me bij.”